Inglourious Basterds (2009)
Weet je wat het is met Quentin T.? Hij maakt films die ik vooral heel cool en vet vind. En als het daar nou bij bleef, dan genoot iedereen daar ook van. Het enige wat een rare bijsmaak geeft bij z’n films, is dat ie van zichzelf denkt dat ie de beste filmmaker van de wereld is. Dat verklaart direct ook de kanttekeningen die ik bij Inglourious Basterds heb. Ook al heb ik weer gruwelijk genoten hoor…
Okay, vanaf m’n eerste herinneringen ben ik al een filmfreak (ik overdrijf lichtelijk). Maar na het zien van Pulp Fiction dacht ik: “Hey, zo’n vette puzzel in elkaar zetten, dat moet ik toch ook kunnen?” Misschien wat onbescheiden, maar wel één van de grootste aanzetten in m’n leven om de weg te bewandelen die ik nu bewandel.
Toen ik daarna Reservoir Dogs zag, toen dacht ik al: “Ja, die QT maakt vette films, zal ik eens fan van hem worden?” Toen ik vele jaren later het weblog van de voormalige vriend en schrijfpartner Roger Avary ontdekte en daar heel veel inside stories tegen kwam (wist je bv. dat Roger en Quentin Pulp Fiction voornamelijk in Amsterdam hebben geschreven onder het genot van dat groene plantje dat hier vrij verkrijgbaar is, en dat de scène waarin Marvin door z’n kop wordt geschoten in Pulp Fiction eigenlijk uit het scenario van True Romance komt?), toen werd m’n gevoel dat Quentin gewoon een kerel is die vette films wil maken alleen maar versterkt.
Intussen had ik al genoten van Jackie Brown, Four Rooms, Natural Born Killers, Desperado, From Dusk Till Dawn, Girl 6, Kill Bill en Death Proof (in verschillende hoedanigheden, I know), en eigenlijk zijn alle films die hij maakt (of waar hij in speelt) gewoon “vet”.
En dan komt ie nu met een Tweede Wereldoorlogsatire genaamd Inglourious Basterds. En in die film toont ie weer aan dat ie een veel grotere filmfreak is dan ik, maar wordt ook wel duidelijk dat er een verschil zit tussen hoe goed hij dénkt te zijn en hoe goed hij daadwerkelijk is. Jaja, daar komt kritiek aan.
Het schijnt dus namelijk zo te zijn dat QT zichzelf nogal fantastisch vindt. En als het op het maken van vette films aan komt: daar is hij ook erg goed in. Maar vooral Inglourious Basterds bezit een aantal scènes die er gruwelijk mooi uit zien, en die ook zeker de tijd nemen om je als kijker mee te voeren in “de diepte”, maar net als je dan denkt: hier kan de film me gaan raken, dan begint het geweld weer. Fantastisch geweld, en door Greg Nicotero ook weer echt lekker goor in beeld gebracht, maar ik kan me voorstellen dat voor echte filmkenners deze film daardoor tegen zal vallen. Want Inglourious Basterds toont dat Quentin wel een groot filmmaker wil zijn, maar daar waarschijnlijk net niet de “diepte” voor bezit…
Neemt niet weg dat ik de film nog een keertje zal gaan zien in de bios (ik moest namelijk na anderhalf uur naar het toilet en die drie gemiste minuten wil ik toch wel zien (en ik heb een Pathé Unlimited-kaart)), en dat ik ook gruwelijk heb genoten. Vooral Brad Pitts Italiaan-imitatie is hilarisch. En ik blijf QT gewoon zien als een ventje die vette films wil maken, want dan geniet ik het beste van zijn werk…
Ik vind je wel heel kritisch over deze film, want in mijn beleving is deze film juist zo opzettelijk overdreven in elkaar gezet met een hele dikke vette knipoog naar zijn "genregenoten". Dat vind ik juist zo vet aan QT. Heerlijk over de top, maar toch ook enorm intelligent in elkaar gezet. Wat mij betreft is deze op Pulp Fiction na zijn beste film.