Het Echte Leven (2008)
Ik voelde me afgelopen weekend lichtelijk verwend. Op vrijdag zag ik De helaasheid der dingen, en zaterdagavond genoot ik gruwelijk van Het Echte Leven, de vierde film van Robert Jan – Zusje, Siberia, Phileine Zegt Sorry – Westdijk. Ik was heerlijk moe, en mogelijk dat ik me daardoor nóg beter kon laten meevoeren met de film; ik moest aan het eind mezelf echt even ’terughalen’ naar m’n eigen échte leven…
In Het Echte Leven zien we het verhaal van een regisseur die z’n vriendin de ultieme liefdestest wil laten ondergaan. Hoe raar het is verliefd te zijn op een actrice is me niet onbekend, want wat is er echt..? Zeker als je samen een film maakt over het leven, en holy shit, hoeveel overeenkomsten kun je hebben met een film..!?
Het knappe – en in mijn ogen ook vrijwel perfect uitgevoerde – aan deze film is de switch die je in de film continu moet maken tussen de werkelijkheid van de film, en de illusie van de film in de film. Dit klinkt mogelijk al wat ingewikkeld, maar het was zo goed uitgevoerd dat ik vrij snel m’n ratio los kon laten en me volledig mee kon laten voeren in die onoverzichtelijke maar zeer intense trip. Deels kwam dat door het mooie en eerlijke spel van Sallie Harmsen, en deels ook doordat ik me heel graag mee wilde laten voeren door de acteur die op haar verliefd moest (?) worden ;-) . Maar die acteur was toch eigenlijk de ‘grip’ die alleen maar inviel, of…?
Inderdaad: Het Echte Leven is een fantastische film, als je je mee kunt laten voeren. Mogelijk dat m’n ervaringen de film voor mij extra indrukwekkend maakte, maar ik ga deze film aan het eind van het jaar echt wel op een ’top-zoveel’-lijstje zetten…