Valhalla Rising (2009)
Inderdaad, als je de trailer voor Valhalla Rising ziet, dan kun je wel eens denken dat dit een heftige en lekker lompe middeleeuwse actiefilm is. Dat zal ook de reden zijn dat deze film slechts een 5,8 krijgt op IMDb, omdat de trailer een nogal ‘verkeerd publiek’ zal aantrekken. Als je op Wikipedia namelijk “cultfilm” als zoekterm invult, dan zou het me niet verbazen als je de poster van Valhalla Rising bij de resultaten zult zien…
Het verhaal gaat over een een-ogige slaaf die z’n baas moet behagen door gevechten op leven en dood te winnen. Het speelt zich allemaal rond het jaar 1000 ergens in Noord-Europa af, tegen de achtergrond van een opkomend christendom. Ik moet eerlijk zeggen dat ik de laatste tijd wel wat veel films heb gezien die de ontstaansgeschiedenis (en verpreiding) van het christendom als achtergrond nemen (o.a. Agora en Black Death, die ik hierna zal recenseren), en ik word er eerlijk gezegd een beetje moe van. Daar zal ik in m’n recensie van Black Death wel op terugkomen, want daar irriteerde me het wel, hier is het niet écht aanwezig.
Ik zal over het verhaal niets meer vertellen, mede ook omdat deze film het helemaal niet van het plot moet hebben. Velen die op IMDb deze film willen afzeiken blijven ook daar maar in hangen, terwijl Valhalla Rising een poëtisch relaas over haat, verlossing, wraak en opoffering is. Eigenlijk een film die ik niet op zondagavond moest kijken, nadat ik zaterdagavond een iets te leuk feestje had. Want dat regisseur Nicolas Winding Refn meer wil dan simpel entertainment bieden, dat had ik wel al door na het zien van Fear X en vooral Bronson. Maar juist door deze twee films weet ik niet zeker wat ik nou van Valhalla Rising moet denken. Is het een iets te pretentieuze film als Fear X, en komt het er net niet uit, of misschien toch meer een film als Bronson, maar stond ik niet gewoon ‘open’ genoeg om echt de diepgang te ontdekken? Ik merkte namelijk wel dat ik iets te bewust bezig was met het zoeken naar de diepgang, en dat zoeken zorgt er (bij mij althans) vaak voor dat ik ’t juist níet vind…
Ja, ik vond Valhalla Rising wel erg interessant. Zeker ook omdat het zo’n aparte film is. De sfeer is grauw maar erg mooi geschoten, de tussentitels Von Trier-achtig groots, en het verhaal ogenschijnlijk zo klein dat het me wel erg intrigeerde. Eigenlijk is dit een film waar ik een keer echt dieper in moet kunnen/durven vallen, maar mogelijk is wat voorkennis over Noorse mythologie geen overbodige luxe.
Oh ja, vergeet ik bijna Mads Mikkelsen te complimenteren. Hij zegt geen woord, maar z’n gezicht spreekt flinke boekdelen, ook al heeft ie maar één oog. Wat een acteur is hij toch…
Ik vind het een juweel. Met zo weinig woorden zo’n thriller sfeer neerzetten. I love Mads Mikkelsen!!