The Karate Kid (2010)
Ik kan met een fijn gevoel van nostalgie zeggen dat ik de originele The Karate Kid uit 1984 nog in de bioscoop heb gezien. Waarschijnlijk was ik toen 10, of misschien net 11 (onze bioscoop was niet zo snel), en ik weet nog hoe geweldig stoer ik me voelde na het zien van die film. Echt wel dat ik die kraanvogel ook kon. Ergens ben ik overigens wel blij dat ik dát nooit heb hoeven bewijzen.
Je zult begrijpen dat ik dan ook wat ‘reluctant’ was om de nieuwe The Karate Kid te bekijken. Maar afgelopen zondag was ik wat ziekjes, had ik weinig zin in iets ‘zwaars’, en leek deze film wel geschikt. En achteraf moet ik gewoon toegeven, dat deze 2010-remake gewoon goed geslaagd is. Zeker voor de doelgroep…
In deze versie wordt de rol van Mr. Miyagi (hier heet ie Mr. Han) gespeeld door Jackie Chan. Natuurlijk weet je meteen dat hij echt niet alleen een klusjesman is, maar waar Chan zich in andere films vaak verschuilt achter grapjes en gespeelde stunteligheid, hier laat ie dat achterwege en speelt ie de rol best mooi en ingetogen. Niet dat zijn emotionele scènes nu om over naar huis te schrijven zijn, maar at least he’s trying.
Maar ik typte net wel “zeker voor de doelgroep”, want als je te kritisch (als filmkenner) naar het verhaal kijkt, dan weet je natuurlijk precies hoe alles gaat verlopen. Clichés worden nergens geschuwd, maar voor iemand tussen de 10 en 15 zal dat geen enkel probleem zijn.
Ach, wat zal ik nog vertellen? Jaden Smith (zoontje van Will en Jada Pinkett) speelt Dre Parker, die met z’n moeder vanuit Detroit naar Peking verhuist als z’n moeder wordt overgeplaatst naar een autofabriek in China. Jaden is klein, maar heeft wel lef, en dat zorgt dus al snel dat hij in de problemen komt met school-bully Cheng. Cheng is een gemeen ventje, maar dat heeft zo’n film ook nodig natuurlijk. De wijze woorden van mr. Han (“There are no bad students, only bad teachers.“) zijn ietwat simple moralistisch, maar geeft je als kijker wel de juiste balans om lekker mee te gaan voelen met Dre en mr. Han. En natuurlijk wordt er naar een groot toernooi toegewerkt, precies zoals in het origineel.
Wat deze film echter best okay maakt, naast dat ie voor de doelgroep zeker goed zal werken, is dat de film ook echt in China is gefilmd. Je ziet niet alleen een kant van Peking die je normaal niet ziet, waardoor het best authentiek aanvoelt, maar regisseur Harald Zwart (met inderdaad één NLse ouder) neemt ons ook mee naar de Verboden Stad, de Chinese Muur en naar een klooster ergens bovenop een immense berg. En daar zit volgens mij een stuk minder CGI in dan je inmiddels gewend bent.
Dus: heb je een neefje of broertje tussen de 10 en 16 die met jou film wil kijken, dan is dit best een leuke film… Zeker als het alternatief iets met “Narnia” of “Potter” van doen heeft ;).
Verrassend goed inderdaad. Alleen jammer dat een gevecht van Han met de leider van de dojo uitblijft. Hij staat als alternatief einde op de blu-ray, maar dat is toch niet hetzelfde.