Hot Tub Time Machine (2010)
De titel maakt exact duidelijk hoe serieus je deze komedie moet nemen. In combinatie met het feit dat John Cusack in vrijwel geen slechte film te bekennen is en de film geregisseerd is door de schrijver van High Fidelity en Grosse Pointe Blank zou je verwachting misschien wat té hoog kunnen worden, maar genietbaar is Hot Tub Time Machine zeer zeker. Eigenlijk is het zo’n heerlijke foute komedie die ze op 3FM een ‘guilty pleasure’ zouden noemen. En dan loopt de geniale gek Crispin Glover ook nog af en toe door ’t beeld…
Adam (Cusack), Nick (Craig Robinson) en Lou (Rob Corddry) zijn vrienden die langzaam uit elkaar gegroeid zijn. Als Lou bij een ‘freak-accident’ de indruk wekt zelfmoord te hebben willen plegen besluiten de vrienden een weekend dat ze 20 jaar geleden beleefden opnieuw te gaan beleven. Als vierde wiel aan de wagen gaat Adams neefje Jacob mee, niet geheel tot tevredenheid van vooral Lou.
Het ski-resort waar ze 20 jaar geleden zoveel plezier beleefden is echter niet meer wat ze verwacht hadden (ik voel een metafoor…), en in de jacuzzi uit de titel vinden ze een dode hond. “Gaat dat ooit goed komen?“, denk je dan, maar het antwoord komt snel als Chevy Chase als reparateur in beeld verschijnt. Hij fixt de hot tub, en niet veel later zitten ze er met z’n vieren in. En dan gebeurt het onmogelijke: de hot tub stuurt ze terug in de tijd, precies die 20 jaar naar dat ene befaamde weekend dat hun vriendschap heeft gedefinieerd..!
Haha, natuurlijk is dit een behoorlijke quatschfilm. 
Maar de film is ook zo heerlijk bewust fout dat je ook veel rationele bezwaren aan de kant schuift. Ik keek ‘m afgelopen zaterdag ná het stappen in een heerlijke roes, en misschien heeft dat iets bijgedragen aan mijn positieve beleving. Maar ergens denk ik dat dit wel zo’n fijne foute film is die je met vrienden en een paar kratten bier moet kijken. Heel veel grappen over homofobie, vrouwen en bier. En had ik al gezegd dat ze door de tijd reizen in een jacuzzi..???
Okay, als film zijn er ook nog wel wat dingen op te merken natuurlijk. De dialogen en het verhaal zijn grotendeels beter dan wat je in zo’n quatschfilm verwacht (met uitzondering van het einde misschien). De grappen zijn heerlijk lomp en de angst dat hun levens eigenlijk mislukt zijn is redelijk goed neergezet, maar eigenlijk moet ik helemaal niet meer ty…