The King’s Speech (2010)

Inderdaad: Colin Firth zal vrijwel zeker de Oscar voor beste acteur gaan winnen as. zondagnacht. Ik ben het daar grotendeels wel mee eens, ook al is zijn acteerwerk niet het enige behoorlijk sublieme aan het subtiele The King’s Speech. En toch weet ik niet of de voornamelijk Amerikaanse Academy-leden de film zelf ook tot beste film zullen tronen…

The King’s Speech is eigenlijk een heel mooi klein drama over een man die letterlijk vast zit in z’n opgelegde rol. Hij begint als prins Albert Frederick Arthur George Windsor, tweede in lijn van de troonopvolging na koning George V, maar zal uiteindelijk als koning George VI meer dan 15 jaar de scepter zwaaien over ’the British Empire’. Want inderdaad: aan het begin van de film heeft de koning van Engeland zo’n 25-30% van de wereldbevolking nog onder z’n hoede. Z’n vader (George V) sterft in 1936, en z’n broer Edward wil liever met een Amerikaanse ‘socialite’ trouwen dan koning zijn. Na een jaar is het dan dus aan Albert Frederick Arthur George om z’n verantwoordelijkheid te nemen, en ondanks dat ie er eigenlijk helemaal geen zin in heeft, heeft hij z’n hele leven al geleerd dat z’n eigen wensen ondergeschikt zijn aan de strikte regels van de monarchie. En de grootste reden voor die tegenzin is z’n gestotter…

Want dáár gaat de film over: het overkomen van z’n spraakgebrek. The King’s Speech is in eerste instantie namelijk een intieme kleine film over een man die nooit heeft geleerd zichzelf te uiten, en als het dan MOET, dan lukt het niet. Ik heb zelf geen ervaring met stotteren, dus ik weet niet hoe realistisch dit gegeven is, maar het biedt in elk geval erg mooi drama.

Zoals ik al typte: The King’s Speech is een heel subtiel drama. Daarnaast is de film zeer vakkundig gemaakt. Vooral het camerawerk valt af en toe ineens op. Het overgrote deel van de film is ongemerkt knap gefilmd, maar soms zie je ineens een prachtig shot, wat je bijna als een heerlijk toetje bij een erg lekkere maaltijd kunt zien. Daarbij past de beklemmende art direction geweldig bij het probleem dat ‘Bertie’ (z’n koosnaampje) dient te overwinnen om de man te worden die hij kan zijn en die z’n volk nodig heeft.

Het knappe aan deze film is dat het mooi subtiel verhaal vertelt, terwijl het wel gezet is in een zeer belangrijke periode in onze recente geschiedenis. En als die tijdgeest ineens voelbaar wordt, dan begrijp je pas hoe belangrijk het overkomen van het probleem voor deze koning was. Heel subtiel gedaan, vanuit zeer intiem naar bijna episch groot. En dan voel je ’t wel…

Okay, zoals ik al zei: Colin Firth mag van mij wel winnen. Ik heb alle vijf acteurs in deze categorie aan het werk gezien, en de enige die Firth – in mijn ogen – kan bedreigen is Javier Bardem in Biutiful. Dat is echter een veel rauwere rol in een pijnlijke film, die lang niet de ‘Oscar-buzz’ heeft gegenereerd die The King’s Speech nog altijd aan het genereren is, dus ik verwacht dat Firth wel wint. Helena Bonham Carter is zeer capabel, maar echt excelleren vind ik haar niet. Geoffrey Rush heeft de pech dat hij gewoon een geweldige acteur is (ik kan ‘m bijna niet meer anders zien dan Peter Sellers in The Life and Death of Peter Sellers), en hier ook weer een mooie rol neerzet, maar dat ben je wel van hem gewend.

Ja, ik was onverwacht erg onder de indruk van de subtiliteit van The King’s Speech. Ik begrijp heel goed hoe belangrijk deze film vooral voor Britten is, en dat deze film daarom ook alle belangrijke BAFTA’s heeft gewonnen. Maar ik denk ook dat de Amerikanen toch voor het Amerikaanse succesverhaal van Mark Zuckerberg zullen gaan, en voor The Social Network gaan kiezen.

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1504320