Cedar Rapids (2011)
Shit, dit is weer zo’n film waar ik steeds enthousiaster over word, hoe meer ik er over nadenk (en hoe vaker ik de trailer bekijk). Nu maar hopen dat ik klaar ben met m’n recensie voordat je verwachtingen echt sky high zijn. Want Cedar Rapids is leuk, maar vooral precies zo’n film die ik nodig had afgelopen zondagavond, na een redelijk druk en intens weekend…
Ed Helms, bekend van z’n tandentrekkerij en gezichtstatoeage in The Hangover-films, speelt in Cedar Rapids op vrij onnavolgbare wijze de naïeve sukkel/verzekeringsagent Tim Lippe die – na de nogal onfortuinlijke dood van de topverkoper van ’t bedrijf – ineens naar een groot verzekeringscongres in Cedar Rapids moet om de Two Diamond award in de wacht te slepen die z’n nu dode collega drie jaar op rij wist veilig te stellen. En dat is eigenlijk allemaal iets te spannend voor Tim, want hij raakt al bijna té opgewonden van de security op het vliegveld. Hij heeft Brown Valley, Wisconsin dan ook nog nooit verlaten, laat staan in een vliegtuig gezeten…
Tim krijgt van z’n baas een lijstje mee van mensen waar hij mee moet minglen, maar vooral ook de naam van iemand die hij moet trachten te vermijden: Dean Ziegler. Natuurlijk gaat het de eerste seconde al mis, want Tim deelt niet alleen een kamer met de saaie Ronald Wilkes, maar dus ook met ‘Deanzie’, ook een erg goed gecaste rol van John C. Reilly. Deanzie is niet alleen party-animal bij uitstek, maar hij draagt ook wat tragiek met zich mee waardoor z’n karakter niet ééndimensionaal blijft. Het belangrijkste aan z’n karakter is echter z’n haat voor de voorzitter van de organisatie die het congres organiseert en de christelijke waarden die de organisatie nastreeft. Gooi dan nog de ‘shots-hakkende’ Joan Ostrowski-Fox (Anne Heche in een sexy rol?) er tussen, en je weet al dat Tim way over his head in de problemen gaat komen.
En wacht: vergeet ik congres-prostituee Bree nog te vermelden, waarbij Tims naïviteit het duidelijkst naar voren komt. Zij geeft Tim uiteindelijk het laatste zetje in z’n reis naar ‘volwassen’ worden…
Ja, ik was zeer aangenaam verrast door Cedar Rapids. Toen ik voor het eerst over deze film hoorde dacht ik nog: “Oh, gaan ze nu Ed Helms’ karakter uit The Hangover keihard uitmelken?“, maar ten eerste heb ik om Cedar Rapids harder gelachen dan om The Hangover 2, en ten tweede is dit ook een ‘betere’ film. Verantwoordelijk daarvoor zijn regisseur Miguel Arteta, die in 2002 Jennifer Aniston liet schitteren in The Good Girl, en schrijver Phil Johnston. Ze weten goed de balans te vinden tussen het ongemakkelijk voelen om de onwetendheid en lichte tragiek van de karakters en het maken van politiek nogal incorrecte grappen.
En naast dit creatieve team verdienen ook vooral de casting directors een groot compliment, want naast het perfecte plaatsen van Ed Helms en John C. Reilly heb ik bewust niet alle verrassende namen in de cast genoemd…
The Ronimal is te gek!