Frits en Freddy (2010)
Bekijk de poster en weet dat je een behoorlijk absurdistische klucht kunt verwachten van Frits en Freddy, een zeer vermakelijke Belgische film die helaas zonder Nederlandse ondertitels op DVD verschenen is. Best raar om de Engelse ondertiteling dan voor de zekerheid maar aan te zetten. Heel origineel is het verhaal niet (denk Fargo meets Eldorado meets The Big Lebowski meets Iedereen Beroemd), maar ik heb me toch aardig vermaakt. En het is natuurlijk hun eigen schuld dat m’n verwachtingen mogelijk wat te hoog waren, want de Belgische cinema kan mij de laatste jaren veel meer bekoren dan onze eigen cinema. Misschien dat ik daarom niet helemaal lyrisch ben…
Frits en Freddy zijn twee broers die hun geld lijken te verdienen met het verkopen van bijbels. Niet dat ik denk dat ze gelovig zijn, maar naarmate de film vordert kom je erachter dat ze waarschijnlijk ook nooit langer dan vijf minuten een échte baan kunnen vasthouden. Veel dommer dan deze twee mannen kom je ze niet tegen.
Vooral Freddy is ‘ne gevaarlijke zot’, en als ze aan het begin van de film worden afgescheept door Carlo Mus (een leuke rol van Wim – Kan door huid heen – Opbrouck) dan trekt ie ook ineens een pistool en proberen ze hem te beroven. Natuurlijk gaat er vanalles mis, en komt Mus achter hen aan. Dan zij weer achter hem, en zo gaat het maar door en door. En onderweg kidnappen ze ook nog tal van mensen en is vooral Freddy niet zo vriendelijk voor honden…
Voor een lome zondagavond was dit een zeer aangename film. Ik las dat de makers zelf behoorlijk wat geld in de film hebben moeten steken, en dat ze pas winst gingen maken als er meer dan 350.000 bezoekers naar de film kwamen. Uiteindelijk blijkt Frits en Freddy na Loft de meest succesvolle Belgische film te zijn geworden, dus het genomen risico heeft ze waarschijnlijk geen windeieren gelegd.
Het leuke aan de film is dat ik niet alleen een paar keer hardop moest lachen, maar ook de grote diversiteit aan rare types dat voorbij komt. Vooral de manier waarop de broers omgaan met hun glurende buren is nogal apart, maar ook de lokaties dragen bij aan de bijna surrealistische sfeer van de film. Ik dacht even dat ze in de Loonse en Drunense duinen gefilmd hadden, maar schijnbaar heb je in België ook van dit soort vreemde duinlandschappen. Het verschil met bovengenoemde duinen is dat er in België dus woonhuizen op gebouwd staan, waar rare bijbelverkopers met hun Volvo/DAF doorheen ploeteren.
Ik verwacht overigens niet dat de makers veel meer wilden dan een leuke rare komedie af te leveren. Ik had gisteren ook weinig zin om naar meer te zoeken, en dat zou waarschijnlijk ook niet veel bevrediging opgeleverd hebben. En al wordt er wel verwezen naar ’t feit dat in deze moeilijke economische crisis zelfs bijbelverkopers daar de gevolgen van merken, dat neemt niet weg dat deze twee ontiegelijke nitwits zelfs in Staphorst waarschijnlijk nog geen bijbel verkocht zouden krijgen ;).
IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1678044