Away We Go (2009)
Never judge a movie by its poster, had ik al veel eerder tegen mezelf moeten zeggen. Ik weet ook niet zeker of het de poster was die me ‘lange’ tijd tegenhield deze film te zien (mogelijk kwam ’t grotendeels ook wel gewoon omdat mijn videotheek ‘m niet ingekocht had), maar ik ben maar wat blij dat ik ‘m nu gezien heb.
Een lach, een traan, maar vooral een heerlijke American indie van een regisseur die misschien wel veel te weinig aandacht krijgt de laatste tijd…
Maar daar gaat verandering in komen, want Sam – American Beauty, Revolutionary Road – Mendes is de nieuwe James Bond aan het regisseren, die als het goed is aan het eind van dit jaar uit komt. En als je de subtiliteit van z’n films kent, dan vind ik dat nogal opmerkelijk. Zou de Bond-franchise dan (wederom) een fijne switch maken?
Okay, terug naar Away We Go. De film gaat over Burt en Verona, een ontzettend verliefd stel dat op zoek gaat naar een goede plek om hun ongeboren dochter te gaan opvoeden. De film opent behoorlijk opmerkelijk, waarmee direct duidelijk wordt waarom deze film in Amerika sowieso al richting het arthouse-circuit werd geduwd. Burt is een verzekeringsagent en wordt gespeeld door John Krasinski, die je mogelijk kent als de sukkelige guy next door uit The Office US. Omdat ik hem alleen van die rol kende kwam hij mij erg verrassend over. Verona wordt gespeeld door ex-Saturday Night Live-castlid Maya Rudolph, die ik recentelijker nog in Bridesmaids zag. Hier toont ze echter over mooie subtiele mimiek te beschikken waarmee ze zowel zelfvertrouwen als aanhankelijkheid/liefde uitstraalt, letterlijk in the blink of an eye.
Onderweg komen ze diverse stellen tegen, die allen niet echt het beste voorbeeld geven qua opvoeden. Ze beginnen bij Burts ouders (haar ouders zijn overleden), die verhuizen naar Antwerpen belangrijker vinden dan helpen in het opvoeden van hun kleinkind. Verder komen ze Ellen (of “LN”) tegen, die zo feministisch tegen de muur op zweeft dat ze daar wel GEK van moeten worden. In Montreal lijken ze het perfecte voorbeeld en de perfecte leefomgeving gevonden te hebben, maar dan worden ze weggeroepen door Burts broer, die plotseling in scheiding ligt met z’n vrouw.
In al die ellende blijkt dat de liefde tussen Burt en Verona veel aan kan. Sommige cynici zullen dat ’too much’ vinden, en inderdaad lijkt het alsof het schrijvende koppel Eggers en Vida een verhaal rondom een bijna perfect stelletje heeft geschreven.
Maar door het ingetogen spel van Krasinski en Rudolph, in combinatie met de subtiele regie van Mendes, levert dat een film op die juist oprecht aanvoelt. En volgens mij is dat heel erg knap…
IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1176740
Oh ja, ik zeg trouwens bewust niks over de vele bekende acteurs die je in bijrolletjes voorbij ziet komen, want die vormden een aantal leuke verrassingen, die ik niet voor jou ga spoilen.