Le monde selon Monsanto (a.k.a. De wereld volgens Monsanto – 2008)
Ten eerste: hieronder kun je deze documentaire in z’n geheel bekijken, omdat ik de YouTube-variant heb ingeplakt.
Ten tweede: als je iets van betrokkenheid voelt met de wereld om je heen en de toekomst van onze planeet: kijk deze documentaire..! Ik waarschuw je wel: als je nog niet cynisch was over hoe rot de wereld kan zijn, dan zul je dat na het zien van deze documentaire wel (iets meer) zijn. En wordt die FDA nu wéér terecht in ’n kwaad daglicht gesteld..?
Ik trek wel vaker van leer tegen grote multinationals die allerlei slinkse manieren verzinnen om wetten te omzeilen, mensen in derdewereldlanden nog altijd als ‘slaven’ gebruiken en er alles aan doen om maar geen dollar winst te verliezen, ten koste van zo’n beetje alles. En ’t lijkt dat Monsanto wereldkampioen is op al deze vlakken. In deze documentaire zie je zelfs een interne memo van ’t bedrijf waarin de volgende regel staat: “We can’t afford to lose one dollar of business.” Deze memo ging over de negatieve publiciteit die het bedrijf kreeg na het nogal onvoorzichtig omspringen met de afvoer van PCB’s in de buurt van woonwijken. De plaatselijke begrafenisondernemer vond ook dat hij nogal veel kinderen moest begraven, en de voornamelijk arme zwarte bevolking rondom de betreffende fabriek had tot 3000 deeltjes PCB per miljard deeltjes (ppm) in hun lichaam, waarbij de maximale hoeveelheid ppm dat nog acceptabel/gezond wordt geacht op 2 ppm is gesteld. En uiteindelijk wordt Monsanto ook wel eens succesvol aangeklaagd en worden ze veroordeeld tot het betalen van boetes, maar zelfs een boete van ruim 700 miljoen dollar is nog maar een schijntje van de miljarden die ze hebben verdiend door deze onethische manier van werken in de meer dan 110 jaar dat het bedrijf al bestaat. Wat dus betekent dat ondanks de terechtwijzingen hun manier van werken nog altijd winstgevend is.
En mocht je denken dat je niks met Monsanto te maken hebt omdat je er nog nooit van gehoord hebt: think again, want Monsanto is niet alleen leider op het gebied van biotechnologisch voedsel, maar krijgt langzaamaan ook de hele wereld-zaden-markt in handen. Dus straks komt zo goed als al je plantaardige voedsel van een bedrijf dat hun winst vele malen belangrijk vindt dan jouw gezondheid…
In hun 110 jaar bestaan is Monsanto van een chemisch bedrijf uitgegroeid tot de leider op het gebied van biotechnologisch voedsel. Als chemisch bedrijf waren ze ook o.a. ‘hofleverancier’ van ’t Amerikaanse leger inzake Agent Orange: het ontbladeringsmiddel waarmee de Amerikanen Vietnam op haar knieën trachtte te krijgen. Zo’n 30 jaar na het einde van die oorlog worden er schijnbaar nog altijd misvormde kinderen geboren daar.
En naast dat ontbladeringsmiddel kun je ze ook kennen van termen als de eerdergenoemde PCB’s, maar ook van DDT’s, groeihormonen voor runderen en jazeker: aspartaam; volgens mij de meest gebruikte zoetstof van het moment, waar nog altijd wat controverse over is. En die controverse kun je inderdaad ook grotendeels afschuiven op de gruwelijk machtige suikerlobby (naast meel en ‘pork bellies’ is suiker het meest verhandelde product ter wereld, is mij ooit verteld door een ‘stock broker’), maar er zit volgens mij meer dan een letterlijk vies smaakje aan aspartaam. Een ander bekend product is onkruidverdelger Round Up, en de controverse om dit product bepaalt ook een groot deel van deze documentaire…
Want laat ik, voordat ik weer doorsla in m’n aanval, terug gaan naar de documentaire. De Franse journaliste Marie-Monique Robin maakt gebruik van tot voor kort nog geheime documenten en van getuigenissen van slachtoffers, wetenschappers en politici. Hiermee schetst ze hoe dit bedrijf hun macht aanwendt om niet alleen politieke invloed uit te oefenen (en die gaat volgens de voormalige Amerikaanse minister van Landbouw GRUWELIJK ver), maar laat ze ook zien hoe het bedrijf langzaam maar zeker bijna de gehele voedselproductie in de wereld onder controle krijgt via o.a. patenten op hun zaden, waardoor ze op een slinkse manier hele boerengemeenschappen in hun macht krijgen. Ga je daar als boer tegenin, dan deinzen ze niet terug om jou en je bedrijf compleet kapot te procederen. En langzaam maar zeker weet Robin een verhaal te vertellen dat steeds meer op een horrorfilm begint te lijken. Zo heftig zelfs, dat ik weer de neiging krijg m’n kop in ’t zand te steken, maar dat lukt me gelukkig niet meer. Want is dat niet de reden dat dit soort bedrijven maar door kunnen gaan, omdat wij iets vergelijkbaars als het ‘goede Duitser’-syndroom veinzen? Zo van: “ik heb wel kritiek maar kan er toch niks aan doen, dus ik laat ze maar doorgaan en zeg dan achteraf wel dat ik toch kritiek had…”.
Ja, De wereld volgens Monsanto is zo’n documentaire die ik ook graag verplicht wil laten zien aan onze vertegenwoordigers in het Europees Parlement, de Tweede Kamer, het Congress, of waar dan ook. Niet dat het de beste documentaire ooit gemaakt is (als pure documentaire had ie iets meer ‘aangekleed’ kunnen zijn, maar volgens mij is het ook meer een uit-de-hand-gelopen TV-reportage), maar het onderwerp is zó heftig dat ik er graag een publiek en politiek debat over zou willen zien. Kijken of we er zo achter komen dat er in onze regering ook mensen onder invloed van dit bedrijf staan, zoals dat in Amerika zeker ’t geval is. Want inderdaad: een hoop van de topmannen van de Amerikaanse Food and Drug Administration (de FDA) zijn afkomstig van Monsanto, wat waarschijnlijk de reden is dat ze vrijwel ongetest producten op de markt kunnen slingeren. En als ze dan onderzoek doen, dan doen ze dat op precies zo’n manier dat de gewenste resultaten eruit komen. Gelukkig zijn wij in Europa toch iets strenger en zijn we niet voor deregulering, hoe erg ze dat ook trachten te verkopen als ‘liberaal’ en dus ‘goed’.
Ik kan nog tientallen voorbeelden aanhalen die in de documentaire voorbij komen, maar dat kun je hieronder allemaal zelf kijken. En ik hoor je bijna denken: “Ja, dat zal wel weer zo’n eenzijdig belichte anti-documentaire zijn waar geen wederhoor is toegepast”, maar ze hebben Monsanto wel degelijk benaderd om hun versie van ’t verhaal te krijgen. Maar daar durfden ze helaas niet aan. Wat er dan uiteindelijk overblijft is een documentaire die langzaam maar zeker aantoont dat dit misschien wel één van de meest onethische bedrijven uit de moderne geschiedenis is. En zij beslissen steeds meer over wat wij eten, waarbij ze zo min mogelijk onderzoek doen naar de gevolgen voor de volksgezondheid, want dat vertraagt hun winst maken teveel.
Kijken dus: