The Avengers (2012)

Ja, The Avengers kun je zien als shock and awe-filmmaken. De entertainmentvalue van deze film is zó hoog dat je nogal verbouwereerd de zaal uit zult lopen, want wát een combinatie van comic-herkenning, humor en CGI-geweld is dit geworden! En ondanks dat ik hoorde dat het verhaal erg trouw is aan het originele stripverhaal, waardoor vrijwel alle Marvel-fans deze film sowieso al een 9 of een 10 zullen geven (check ’t punt op IMDb!), denk ik ook dat de film, na het neerdalen van de awe, wel ietwat meer kritiek zal gaan krijgen.

Niet dat je die nu van mij (al) gaat krijgen hoor. Ik ben ook geweldig vermaakt gisteravond, en als dat het enige doel was, dan is regisseur Joss Whedon ruimschoots in z’n opzet geslaagd. Daarbij heeft hij ook aardig ruim de tijd genomen om de karakters te herintroduceren en is het leuk om te zien hoe de verschillende karakters met elkaar omgaan. Natuurlijk zit bij Tony Stark/Iron Man (Robert Downey Jr.) z’n ego nog altijd behoorlijk in de weg, maar dat weet Downey Jr. zo heerlijk neer te zetten dat het vooral erg grappig is. Ik ken weinig acteurs die dit zo sterk kunnen neerzetten, want ik herinner me nu ook z’n Oscargenomineerde rol in Tropic Thunder. In Sherlock Holmes werkt ’t ook wel, maar niet zo sterk als in TT, Iron Man of zoals nu in The Avengers. ’t Moment dat hij bv. de Shakespeariaanse dialogen tussen Thor (Chris Hemsworth) en z’n broer Loki (Tom Hiddleston) parodieert: hilarisch…

Maar kort ’t verhaal. Loki, de kwaadaardige ‘broer’ van Thor, smeedt ’t plan om de Tesseract in handen te krijgen (je weet wel, de energiebron die ’t wapentuig van Hugo Weaving in Captain America mogelijk maakte) en zo een poort open te zetten naar ’n wat minder florissant deel van ’t heelal, om van daaruit een leger naar de Aarde te halen om de mensheid te overmeesteren. Natuurlijk lukt ‘m dat aardig, en dat doet Nick Fury (Samuel L. Jackson), hoofd van S.H.I.E.L.D, besluiten om zo’n beetje alle Marvel-helden waar in de laatste tien jaar een film over is gemaakt op te trommelen. Dat ik me afvroeg waar Spider-Man in het plaatje bleef toont waarschijnlijk direct dat ik de originele comics niet ken, maar ik had onze arachnide vriend er ook best graag bij gehad.

Naast Iron Man en Thor worden ook Black Widow (Scarlett Johansson), Hawkeye (Jeremy Renner), Captain America (Chris Evans) en natuurlijk dr. Bruce Banner/The Incredible Hulk (Mark Ruffalo) bij elkaar geroepen. De eerste en laatste twee zijn ruimschoots geïntroduceerd in hun eigen films, terwijl Black Widow voor ’t eerst te zien was in een bijrol in Iron Man 2 en Hawkeye al een ‘cameo’ had in Thor. Vooral Banners aanwezigheid zorgt voor nogal wat ongemak bij de overigen, maar ook zeker bij Banner zelf. Hij heeft ’t groene monster aardig weten uit te bannen, want als ie eenmaal los gaat, dan is er ook geen houden meer aan. Dat in de film hier toch een nogal grote/ongeloofwaardige ‘sprong’ in wordt gemaakt is één van de eerste punten van kritiek die ik heb, maar de spanning die dit karakter meebrengt voegt zoveel leuks toe aan de film dat ik daarover niet echt zal gaan zeuren. Daarnaast worden z’n fysieke uitbarstingen ook met erg veel humor gebracht, waarbij vooral één van de laatste scènes geweldig is en de hele zaal in een scheur deed liggen…

Zoals ik al zei: ‘fanboys’ zullen zo hard smullen van deze film dat ze ‘m meerdere keren gaan zien. Ik ben geen uitgesproken fan, maar mogelijk zie ik ‘m nog wel een keer op dat grote IMAX-scherm. Ook al zitten die 3D-brillen me nog altijd in de weg (zo heftig is de 3D in deze film overigens ook weer niet) en zaten er nogal wat hoofden voor de ondertiteling (juist omdat ’t IMAX-scherm tot helemaal beneden gaat). Recensenten die wat makkelijker meer afstand nemen zullen waarschijnlijk gaan verklaren waarom het je uiteindelijk helemaal niet zoveel kan schelen of er nu 1.000 of 1.000.000 mensen gedood zijn in de film e.d., maar zoals ik al zei: de shock and awe-aanpak van Whedon heeft mij ook lichtelijk betoverd (een beetje zoals na de eerste Iron Man).
En Whedon verdient ook veel credits hoor, want hij weet in 142 minuten niet alleen een herintroductie van de helden, actie en humor geweldig te combineren, maar de fanboys die ik sprak waren ook erg tevreden, en zij vormen natuurlijk de primaire doelgroep. Dat er een zeer grote fan nog een nieuw karakter ontdekte in de extra scène tijdens de credits (er is géén scène meer na de credits, btw) en daardoor bijna een orgasme kreeg van enthousiasme, dat neem ik dan maar op de koop toe…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0848228