Laurel Canyon (2002)
Drie jaar voordat hij écht doorbrak met Batman Begins (okay, filmfans kenden ‘m al uit American Psycho, en échte freaks al als kindacteur uit Empire of the Sun) speelde Christian Bale een interessante rol in een film die raar genoeg nooit een Nederlandse release kreeg, terwijl de film toch een flink aantal interessante elementen bevat: het verhaal speelt zich af in de relaxte wereld van de Hollywood Hills, moeder Frances McDormand speelt een succesvolle platenproducent maar wat minder succesvolle moeder, Kate Beckinsale was nog pré-Underworld fijn en de film bevat een vrij mooi genuanceerd (doch ietwat gekunsteld) ‘coming of age’-verhaal.
Is het niet eens tijd dat deze film – vooral na regisseuse Lisa Cholodenko’s definitieve doorbraak met The Kids Are All Right – alsnog de verdiende aandacht krijgt in Nederland..?
Sam (Bale) staat eigenlijk op ’t punt om te gaan trouwen met Alex (Beckinsale), maar niet voordat zij haar proefschrift heeft afgerond. Hij is een veelbelovend arts, en stiekem is zij nog een stukje slimmer, want zij gaat al voor haar promotie. Vanuit de beschutte ‘kak’-wereld van Harvard vertrekken ze voor ’n maandje naar het huis van Sams moeder (McDormand) in de Californische heuvels van Laurel Canyon in de metropool Los Angeles. Mama zou het huis uit zijn, maar aangekomen in ’t heerlijk lome Californië blijkt dat de plaat waar ze aan werkte nog niet afgerond is, dus Sam en Alex zitten ineens opgescheept met niet alleen de blowende hippiemoeder, maar ook met een hele rockband, onder aanvoering van Alessandro – Junebug, Howl – Nivola. Twee totaal verschillende werelden botsen, en waar Sam z’n vriendin eigenlijk wil beschermen voor de rare ‘onvolwassen’ invloed van z’n moeder, daar vindt Alex ’t allemaal helemaal niet zo erg, en eigenlijk wel spannend. Als Sam in ’t ziekenhuis waar hij gaat werken dan de fijne Sara (Natasha – Ronin, Californication – McElhone) ontmoet voel je al aan dat hun relatie nogal wat te verduren zal gaan krijgen. Maar gelukkig gebeurt dat nergens té cliché, en uiteindelijk zelfs best mooi genuanceerd…
Ik zag deze film jaren geleden al ’n keer, en ook de tweede keer verraste me weer. Die verrassing werd natuurlijk extra versterkt toen ik ontdekte dat ie nog altijd niet is uitgebracht hier, terwijl de film echt erg relaxed is. Niet alleen voel je de gruwelijk fijne sfeer van de Hollywood Hills door de hele film heen (in 2000 cruisde ik daar ook een paar weken rond), het acteerwerk is erg sterk, en als je Cholodenko kent weet je dat ze ook niet vies is van erotiek, wat met zo’n acteurs ook geen crime is om naar te kijken. En dan speelt ’n deel van ’t verhaal zich ook nog af in the entertainment industry, zoals Sam z’n moeders wereld met lichte schaamte aan z’n Harvard-mentor verkoopt.
Okay, het scenario voelt af en toe iets te ‘geschreven’ aan, maar ik kon me toch redelijk lekker in ’t verhaal mee laten gaan. En ik weet dat best veel van mijn vrienden deze film ook wel zullen waarderen. Hij is ook best interessant qua karakterontwikkeling. Misschien dat ik van Laurel Canyon wel meer genoot dan van The Kids Are All Right, ook al zag ik die mogelijk op een verkeerd moment en kun je ze niet echt vergelijken. The Kids Are All Right was wel een ‘betere’ film, deze was vermakelijker…
Een fijn tussendoortje, waar je ook geen wereldschokken van moet verwachten, maar zeker als je de laid back sfeer van Californië ‘kent’: genieten…
Hey, je hebt een nieuwe Roger Dodger gevonden!