Your Sister’s Sister (2011)
Lynn Shelton verbaasde én verraste me een paar jaar geleden met Humpday, waarin twee heteroseksuele mannen als kunstproject gay porn gingen maken. Een nachtmerrie voor homofoben natuurlijk, maar ik vond ’t erg gedurfd en vooral ontzettend naturel en realistisch gebracht. Niks geen makkelijke keuzes, maar film maken met lef. Dat ze niet onopgemerkt is gebleven blijkt wel doordat ze voor dit toegankelijkere Your Sister’s Sister niet alleen (wederom) kon samenwerken met mede-mumblecore-filmmaker en acteur Mark – Cyrus, Jeff, Who Lives at Home – Duplass, maar ook met de prachtige Rosemarie – The Watch – DeWitt en de heerlijke Emily – Looper, The Adjustment Bureau – Blunt.
En ook nu levert Shelton ’n zeer mooie American indie af.
Toch is Shelton haar mumblecore-roots zeker niet vergeten. Voor sommigen zal de in your face-manier van filmen wat ongemakkelijk aanvoelen, al zijn de handheld-camerabewegingen ’n stuk rustiger dan wat je nu misschien verwacht. Daarnaast bevat de locatie waar onze hoofdpersonen uiteindelijk belanden zoveel prachtig natuurschoon dat je helemaal niet door hebt naar ’n behoorlijke lowbudget film te kijken. En ook al klinken de dialogen vooral in de eerste scène wel erg ongekunsteld, gelukkig maakt de hoogte van het budget niet uit hoe goed iemand dialogen kan schrijven. Of hoe goed de acteurs zijn die bereid zijn om aan zo’n onafhankelijk project mee te werken. Want damn!, wat zijn de dialogen scherp geschreven en enorm invoelbaar. Daarvoor is Shelton te prijzen, maar omdat er ook best veel geïmproviseerd is tijdens de opnames zijn het ook zeker de acteurs die hun klasse tonen…
Het verhaal
Your Sister’s Sister bevat echt zo’n verhaal, waarbij hoe meer je hierover weet, je niet direct enthousiaster zult worden over de film. Maar vaak zijn dat juist de betere films, want kijk maar eens hoe ‘klein’ het verhaal van bv. The Shawshank Redemption, The Station Agent of The Straight Story (what’s in a name?) is. Niet dat Your Sister’s Sister zo geweldig is als die films, maar Shelton toont aan dat film maken om zoveel meer gaat dan ’n plotje.
Maar okay, Jack (Duplass) heeft ’n jaar geleden z’n broer verloren en doordat hij hier niet echt mee of heeft weten te gaan is hij sociaal wat ‘onhandig’ geworden. Z’n beste vriend(in) Iris, tevens de ex van z’n overleden broer, stuurt hem daarom naar het huisje van haar vader, ergens op ’n eiland voor ’n ongedefinieerde kust van de VS, om eens ’n week alleen maar met zichzelf bezig te kunnen zijn. Bij het huisje aangekomen blijkt echter dat Iris’ halfzus Hannah (!) het huisje ook net heeft uitgekozen om tot rust te komen nadat ze ’t heeft uitgemaakt met haar vriendin. ’n Nogal weirde ontmoeting en het leegdrinken van ’n fles tequila later levert ’n nog weirdere seksscène tussen lesbiënne Hannah (DeWitt) en Jack op, en natuurlijk komt Iris (Blunt) de volgende dag dan langs om Jack te verrassen, ook compleet verrast door de aanwezigheid van Hannah.
Inderdaad: meer ga ik niet vertellen, want dan ga je waarschijnlijk veel te simpel denken over deze film. En al noemde ik ’t verhaal wat ‘klein’, ik vind eigenlijk dat er nog één plotwendinkje teveel in het verhaal zit. Als ik dan iets van kritiek moet hebben…
Woody?
Your Sister’s Sister is veel te eigengereid om zomaar te vergelijken, maar ik zette die “(!)” niet voor niets achter Hannah. Nu heb ik Woody Allens Hannah and her Sisters nooit gezien, maar de tagline van die film op IMDb doet me vermoeden dat de keuze voor Hannah als naam van de zus wel degelijk ’n hommage aan Allens film is, of Woody is in elk geval in gedachten aanwezig geweest tijdens het schrijven. Ik verwacht dat fans van Woody Allen deze film zeker zullen waarderen, zeker omdat Your Sister’s Sister ook ’n talkie (praatfilm) is, waarin de complexiteit van menselijke relaties en de fouten in onze karakters ’n prominente plaats innemen.
Acteergeweld
Ik zal het eerlijk toegeven: ik ben aardig gek van Emily Blunt. In elke film waarin ze speelt weet ze haar schoonheid bijna terloops te maken, waarin ze Dennis Hoppers tekst in Elegy – dat mooie vrouwen onzichtbaar zijn, omdat mannen niet voorbij hun schoonheid kúnnen kijken – eigenlijk onderuit schoffelt. Op één of andere manier krijgt ze ’t altijd voor elkaar dat ik het gevoel krijg haar zo in de supermarkt tegen te kunnen komen, als in: menselijk en toegankelijk. Mark Duplass laat zien dat hij naast regisseur (van o.a. bovengenoemde films) ook ’n steeds interessantere acteur wordt, en hij ‘concurreert’ met Seth Rogen voor de rol van most lovably good guy. Dan bedoel ik overigens de serieuzere Rogen uit bv. Take This Waltz, en niet de flauwe Rogen uit The Green Hornet of Pineapple Express. Maar de acteur/-trice die me misschien wel ’t beste beviel was Rosemarie Dewitt, die ik eerder al als meest positieve onderdeel van The Company Men zag. Ik heb pas drie films van haar gezien, maar snap niet waarom ze niet al veel bekender is. Mogelijk komt het doordat ze pas vanaf haar 30e lijkt te acteren, als IMDb in elk geval volledig is…
Conclusie
Ja, Shelton levert met Your Sister’s Sister een mooie film af en toont nog altijd ‘moedig’ te zijn. Zo laat ze shots bijvoorbeeld net wat langer duren, zodat je de ongemakkelijkheid van de acteurs beter voelt. En nergens makkelijke cutaways naar de volgende ochtend, naar ’n tijd waarin alles weer goed is. Niet dat Your Sister’s Sister ’n ‘moeilijke film’ is, want ik hoorde mezelf ook ’n paar keer hardop lachen.
Aanrader dus, als je van American indie’s houdt…