The Internship (2013)

In een mindere bui zou ik deze film net zo goed keihard af kunnen zeiken, want The Internship is een vrij standaard formulefilm met schaamteloze brand placement (“product placement” dekt de lading bij lange na niet), vol met ongeloofwaardigheden. Maar de chemie die Vince Vaughn en Owen Wilson acht jaar geleden in Wedding Crashers toonden is nog altijd lichtelijk aanwezig (als ik een percentage zou moeten noemen, zo’n 32%) en de film bevat zeker twee erg leuke scènes.
Maar verwacht niet al teveel van The Internship, en neem ‘m al zeker niet serieus…

Het verhaal
Billy (Vaughn) en Nick (Wilson) zijn twee topverkopers van een helaas steeds minder populair product: het horloge. Buiten hun medeweten om heeft John Goodman in een cameo het bedrijf waarvoor ze werken opgedoekt, en dus moeten de mannen op zoek naar iets anders. Nick vindt al snel iets bij z’n schoonbroer (nóg een cameo), maar tijd om daar te wennen krijgt hij niet van Billy, want hij heeft een interview geregeld voor een stageplek bij Google. En daar kom ik bij de eerste (nog wat milde) ongeloofwaardigheid, want waarom zou Google twee veertigers zonder enige ervaring überhaupt een kans geven op een interview? Misschien een beetje de wat naïeve hoop van de schrijvers, waaronder Vaughn zelf, dat je boven je 40e toch wél nog een stap in die wereld kunt zetten..?

Maar natuurlijk mogen ze meedoen aan het werkelijk bestaande zomerstageprogramma, waarvoor jaarlijks zo’n 1.500 deelnemers worden geselecteerd uit 40.000 aanmeldingen. En van die 1.500 worden er slechts een paar daadwerkelijk aangenomen, in de film het groepje dat de vele tests het beste uitvoert. En je raadt het al: Billy en Nick zitten in een onverwacht goed underdog-team, waarbij ze het vooral opnemen tegen zichzelf én tegen een team onder leiding van de irritant arrogante Max – The Ides of March – Minghella. Dat Nick daarnaast de bevallige Rose – Bridesmaids, The Place beyond the Pines – Byrne ontmoet leidt tot één van de leukste date-scènes van de laatste jaren, en dat meen ik.

Positief
Want de film bevat dus zeker een tweetal aardige tot goede scènes, waaronder die date-scène tussen Wilson en Byrne. En het teambuilding-bezoekje van de nerds aan een hippe club is als idee natuurlijk uitgemolken tot en met, maar hier is dit verplichte tussendoortje behoorlijk grappig. Daarnaast is het voor fans van de stad San Francisco behoorlijk genieten, want die stad komt ook een aantal keren erg goed in beeld…

Kritiek
Maar daar houden m’n complimenten ook wel op hoor. Zoals ik al zei: zo’n beetje alles is standaard aan deze film. De film volgt alle verwachte verhaallijntjes exact, wat overigens wel degelijk en goed gedaan wordt. Maar het wordt dus nergens ‘spannend’, verrassend of écht hilarisch. Misschien kun je de film wel een beetje vergelijken met een Volvo: betrouwbaar, goed gemaakt, brengt je van A naar B, maar onvergetelijk zal het ritje niet zijn.
En qua ongeloofwaardigheden noemde ik hierboven al hoe raar het was dat Google deze veertigers een kans geeft, maar is het niet net zo ongeloofwaardig dat twee mannen van voor in de veertig echt vrijwel NIKS van computers weten? Het “on the line” in plaats van “online” grapje wordt lichtelijk tenenkrommend uitgerekt, terwijl ze bijvoorbeeld The Hunger Games wel kennen, maar een grapje over X-Men dan weer niet door hebben. En zo zou ik helaas nog wel even door kunnen gaan…

Cast
Vince Vaughn speelt dit soort rollen tussen het opstaan en z’n eerste koffie, althans: zo voelt het wel aan. Daarnaast heeft hij ook het scenario geschreven, samen met Jared Stern. Vaughn zal hem waarschijnlijk ontmoet hebben op de set van The Watch, die Stern namelijk ook mede schreef (en die ook niet geweldig was). Vaughn kwam overigens op het idee voor The Internship na een 60 Minutes-aflevering over de Google-campus, die dan ook zeer uitgebreid in beeld komt. Google werkte ook enthousiast mee aan de film, maar had geen zeggenschap over de montage, alhoewel ze een scène, waarin een zichzelf besturende Google-auto crasht, er op hun verzoek wel uit is gehaald. En dan is het natuurlijk ook best voor de hand liggend dat er geen enkele kritische noot wordt geplaatst bij Google’s praktijken, bijvoorbeeld inzake privacy-aangelegenheden e.d.
Owen Wilsons guitigheid blijft werken, alhoewel ik dat niet los kan zien van het feit dat hij ook nog altijd – en dit bedoel ik zeker niet denigrerend of zo – wat pijnlijk mededogen opwekt door z’n tragische zelfmoordpoging een aantal jaren geleden. Dat maakt z’n tragikomische blik toch altijd net iets intenser, alhoewel die in een film als The Internship natuurlijk vrijwel volledig overbodig is…

Final credits
Ook van een regisseur als Shawn Levy mag je toch nét wat meer verwachten. Jij kent hem waarschijnlijk van de Night at the Museum-films, die hij opvolgde met het vermakelijke Date Night en het onverwacht goede Real Steel. En dan heeft ie het als producent nóg veel drukker.
Dat de film echt way beyong product placement gaat kun je als kritiek gebruiken (ik vraag me ook af of zo’n film in Nederland überhaupt gemaakt mag worden, zonder een Loeki de Leeuw of STER-logo in beeld), maar dat weet je toch wel voorafgaand aan de film? Ik vind het wel jammer dat er niet iets van kritiek op dit megalomane bedrijf gegeven wordt, want nu biedt The Internship Google waarschijnlijk vooral de mogelijkheid om hun marketingbudget wat te verlagen dit jaar, want Google wordt als werkgever een beetje neergezet als Emerald City in The Wizard of Oz. En dan is het ineens jammer dat die Google Bril niet in de film voorkomt, want dáár hadden wel echt goede grappen over gemaakt kunnen worden, zoals Saturday Night Live een paar maanden geleden bewees…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2234155