Horrible Bosses 2 (2014)
Het valt me op dat dit de tweede film in korte tijd is die schrijver-regisseur Sean Anders schreef, en waarbij ik nogal wat waardering voel voor de manier waarop hij domheid weet neer te zetten. Die andere film is Dumb and Dumber To, maar deze Horrible Bosses 2 heeft ie ook zelf geregisseerd. Dat regisseren hem iets minder af gaat dan schrijven blijkt wel uit z’n filmografie, maar in beide zit wel degelijk een stijgende lijn. Ik hoorde mezelf namelijk meerdere keren echt hardop lachen tijdens Horrible Bosses 2, en dan vooral omdat de grappen zó fout en fout-slecht zijn, dat ze weer goed worden. Al neigt die stiekem behoorlijk goed geschreven én zelfbewuste domheid wel bijna naar slapstick…
Het verhaal
Kurt, Dale en Nick toonden in Horrible Bosses al aan dat ze nogal een hekel hebben aan het werken voor een baas. Ze besluiten dan ook hun eigen bedrijf op te zetten, en ondanks een verschrikkelijk TV-optreden trekken ze de aandacht van een investeerder (Chris Pine). Deze Rex doet ze een aanbod wat ze maar net af weten te slaan, maar dan komt Rex’ vader met een ogenschijnlijk nog beter bod, en daar gaan ze nogal naïef op in. Je voelt aan alles dat er wel iets mis moet gaan, al lukt het hen wel om de geplaatste order op tijd op te leveren. Dan gaat het echter mis, en dat is het moment dat de drie mannen er al achter hadden moeten zijn gekomen dat ze veel te dom en naïef zijn om zaken te doen in een harde kapitalistische omgeving.
Natuurlijk laten ze zich niet tegenhouden, en na een overleg met Motherfucker Jones (Jamie Foxx) besluiten ze Rex te ontvoeren, om zo losgeld te eisen van z’n vader (Christoph Waltz). Hoe het verhaal zich dan verder afwikkelt zal ik niet verklappen, maar dat ze daarin meerdere keren hard op hun bek gaan, dat zal duidelijk zijn. En ondanks dat Nick (Jason Bateman) slimmer lijkt dan Dale (Charlie Day) en Kurt (Jason Sudeikis), blijkt ook hij genoeg karaktereigenschappen te bezitten die van hem een nogal makkelijke prooi maken…
Intelligente domheid
Ja, ik zat me meerdere keren keihard te ergeren aan vooral Dale’s domheid. Daarin balanceert de film nogal op het randje, want dat is gevaarlijk. Maar toen besefte ik me dat het verzinnen van zoveel domheid ook ontzettend lastig en/of moeilijk is. Vooral Dale heeft een aantal karaktereigenschappen die hem in vrijwel elke situatie verkeerd (en daarmee ‘dom’) laten reageren, en zeker in het samenspel met Kurt werkte dat bij mij zo goed dat ik me dus ook ging ergeren. Maar mogelijk is dat dus wel een compliment, want als je dat als “slecht” betitelt, moet je dan ook al die Laurel & Hardy-filmpjes slecht noemen? Niet dat de film ook die fysieke slapstick van De dikke en de dunne bevat, maar qua domheid denk ik dat Anders wel schatplichtig is aan L&H.
Cast
Charlie Day speelt Dale dus aardig irritant, wat extra wordt aangezet door dat hoge stemmetje van hem. Dat zal voor sommigen too much zijn, maar ik trok het wel. Jason Sudeikis is van die lichting Saturday Night Live-veteranen die mogelijk breken met de ’traditie’ dat SNL-veteranen in films vaak mislukken (met natuurlijk een paar uitzonderingen als Bill Murray, Dan Ackroyd en Chevy Chase), want ook Kirsten – Bridesmaids, The Skeleton Twins – Wiig en Bill – Adventureland, The Skeleton Twins – Hader lijken toch wel door te breken als serieuzere komedie-acteurs. Nu heeft Sudeikis nog geen serieuzere komedie gespeeld, maar het feit dat hij Olivia Wilde aan de haak heeft weten te slaan overtreft alle mogelijke kritiek die je op zijn werk kunt hebben ;). Jason Bateman heeft een rol die ogenschijnlijk wat intelligenter is, wat ook past bij zijn status als serieuzere komedie-acteur. Daar wordt in de ietwat tegenvallende blooper-reel in de aftiteling overigens wel een geweldige grap over gemaakt door Sudeikis, die ‘uit’ z’n karakter reageert en daarmee direct z’n grote komische (improvisatie)talent toont. Maar Nick is wel degene die wat tegenwicht moet bieden tegen de domheid van Dale en Kurt. Ondanks dat zijn ze niet opgewassen tegen de veel slimmere karakters, vol plezier gespeeld door ‘grotere’ acteurs als Jennifer Aniston (als seksverslaafde ex-baas van Dale), Kevin Spacey, Chris Pine, Jamie Foxx én Christoph – Django Unchained – Waltz.
Final credits
Schrijver-regisseur Sean Anders schreef dus ook het scenario voor Dumb and Dumber To, maar eerder ook al (in chronologisch tegenovergestelde volgorde) voor We’re the Millers, Hot Tub Time Machine, She’s Out of My League en helaas ook Sex Drive (die hij ook regisseerde, maar laten we hem die vergeven als ‘beginnersfout’?). Dus ook al heeft hij als regisseur nog wel wat verbeterpunten, in z’n schrijven zit wel degelijk een opgaande lijn. Nu vond ik Dumb and Dumber To wel leuker dan Horrible Bosses 2, maar dat lag – naast de regie – mogelijk ook aan de geweldige acteurs in die film.
Je kunt Horrible Bosses 2 betichten van puberale en té foute grappen (er zitten zelfs wat plas-en-poep-grappen in), en als je daar geen zin in hebt, sla deze dan over. Ik vond het een heerlijk foute maar ook best goede komedie. Wel een komedie van het lagere soort, maar op z’n tijd vind ik dat helemaal niet zo erg…