Big Hero 6 (2014)

Een beetje het energieke, licht sci-fi en (daardoor) fantasieprikkelendere broertje van How to Train Your Dragon 2, want beide films zijn in mijn ogen duidelijke voorbeelden van hoe animatiefilms zowel voor kids als voor (‘pedagogisch verantwoorde’) volwassenen zeer bevredigend kunnen zijn. How to Train Your Dragon 2 verkent het grijze gebied tussen goed en kwaad iets beter dan Big Hero 6, maar deze is een stuk spannender, doordat ie zich in een meer herkenbare (en daarmee geloofwaardigere) wereld afspeelt. Al is die wereld wel een soort subtiel alternatief universum, waardoor de mannelijke schrijvers hun jongensdromen mogelijk nóg makkelijker een plek konden geven. Geholpen door innovatieve animatiesoftware, waardoor de gecreëerde wereld er werkelijk fantastisch uit ziet…

Het verhaal
Hiro is een veel te intelligente rebelse tiener die z’n avonturen vooral beleeft tijdens illegale robotgevechten in donkere steegjes. Hij leeft in San Fransokyo, inderdaad een mix van San Francisco en Tokio, in een wereld die erg veel op de onze lijkt, maar dan net iets in de toekomst gezet is. Of in een alternatief universum, wat ik na het zien van deze film ergens las. Gebaseerd op een Marvel-comic (!) zien we Hiro een beetje slacken wat betreft z’n toekomst. Z’n broer Tadashi studeert op de lokale technische design-universiteit, en tijdens een bezoekje raken wij als kijker mogelijk flabbergasted door de gave robots die Tadashi en z’n vrienden maken, maar Hiro is meer onder de indruk van prof. Robert Callaghan (James Cromwell): dé grondlegger van alles waar Hiro van droomt.

Hiro is namelijk druk bezig met zogenaamde microbots, kleine metalen voorwerpen die samen zo’n beetje elke vorm aan kunnen nemen. Gestuurd door z’n eigen gedachten weet Hiro met z’n microbots de jaarlijkse ‘aanmelddag’ van de universiteit met gemak te domineren, maar voordat z’n nieuwe toekomst van start gaat verwoest een brand een groot deel van de universiteit. Maar wat nog erger is: Tadashi komt tijdens de brand om, Hiro in vertwijfeling en pijn achterlatend. Totdat Tadashi’s ‘gezondheidsrobot’ Baymax onverwacht weer tot leven komt en Hiro graag helpt met het verwerken van z’n verlies. En dan begint het avontuur pas echt…

Hyperion-software
Meer ga ik niet vertellen, want dat mag je mooi zelf ontdekken in de film. En dat ontdekken gebeurt dus in een prachtig vormgegeven wereld, geholpen door de nieuwe zogenaamde Hyperion-software, waarmee de werking van licht in een geanimeerde wereld zoveel sneller berekend kan worden, dat het af en toe bijna fotorealistisch wordt. Iets wat de makers overigens bewust niet nastreefden, maar deze software gaf ze dus wel de gelegenheid om alles échter en daarmee beter invoelbaar te maken. Daarnaast zorgt het feit dat het verhaal net wat in de toekomst gezet is (en/of in dat alternatieve universum (denk aan Watchmen)) ervoor dat er dus ontzettend veel vette dingen mogelijk zijn, wat niet alleen de fantasie van de schrijvers goed geprikkeld heeft, maar jouw fantasie als kijker daarmee ook. In hoeverre dat iets ‘nerderigs’ is weet ik niet zeker, maar ik kon er hard van genieten.

Cast & crew
Wat wel opvalt is dat de voice-cast van Big Hero 6 behoorlijk onbekend is. Dit in tegenstelling tot die andere Oscargenomineerde animatie die ik in de openingsalinea noemde. De hoofdrollen zijn door volledig onbekende acteurs ingesproken, en de enige waarschijnlijk bekende namen zijn die van James – Babe – Cromwell, T.J. – Rock of Ages, Unstoppable – Miller, Maya – SNL, Bridesmaids – Rudolph, Alan – Tucker & Dale vs. Evil – Tudyk en Genesis – Casa de mi Padre – Rodriguez. En inderdaad: die namen zullen ook lang niet iedereen iets zeggen. Overigens niets ten nadele van de film hoor, want op dat vlak heb ik eigenlijk ook al niks aan te merken.
Beide regisseurs – Don Hall en Chris Williams – hebben aardig wat ervaring opgedaan met eerdere Disney-animaties, waarbij Williams eerder al genomineerd werd voor Bolt. Dat de schrijvers mannelijk zijn schreef ik al eerder, en om net zo seksistisch te zijn als in m’n recensie van How to Train Your Dragon 2, dat voel je hier ook. Waar HtTYD2 dus meer dat grijze gebied durft af te tasten, daar zit Big Hero 6, buiten één zeer sterke scène om, eigenlijk vol met heerlijk zwart-wit neergezet avontuur met duidelijke good & bad guys en prachtig uitgevoerde ‘sound & fury‘. Opvallend is wel dat Jordan Roberts het ALS-drama You’re Not You (met Hillary Swank) schreef en eerder het drama Around the Bend (met Christopher Walken) zelfs regisseerde. Dan Gerson en Robert L. Baird ruiken nu voor het eerst aan het grotere werk, na ‘kleinere’ credits voor eerdere Disney-animaties.

Final credits
Ja, ik vond Big Hero 6 een heerlijk vermakelijke en prachtig vormgegeven animatie. Dat ie daarom voor een Oscar genomineerd is begrijp ik goed, mede ook vanwege het fantasieprikkelende karakter van de film. Die hier veelvuldig genoemde andere genomineerde film is mogelijk verhaaltechnisch net wat beter, maar met Big Hero 6 toont Disney wel volledig terug te zijn op animatievlak. Natuurlijk geholpen doordat ze een tijdje geleden Marvel hebben overgenomen, maar ook de invloed van Studio Gibli zullen fans zeker voelen. En mogelijk verlicht de alternatieve poster hiernaast wel een beetje de pijn van Gibli-fans dat die studio vorig jaar z’n deuren gesloten heeft. Hopelijk straalt er in de aankomende jaren nog wel meer Gibli-schoonheid af op volgende Disney animaties. Big Hero 6 zet daarin in elk geval een mooi voorbeeld…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt2245084