Wild (2014)
Wild is een aardig prachtige film over een vrouw die bijna 1800 kilometer van de Pacific Crest Trail loopt, juist om zichzelf weer terug te vinden na een nogal heftige periode. Regisseur Jean-Marc Vallée kopieert hetgeen hem vorig jaar ook met Matthew McConaughey en Jared Leto in Dallas Buyers Club lukte, want waar Laura Dern genomineerd werd voor Beste Bijrol ontving Reese Witherspoon ook een Oscarnominatie, maar dan voor de hoofdrol.
Simpel gezegd is Wild de ietwat hoopvollere en wat minder filosofische (en daarmee minder pretentieuze en iets meer herkenbare) versie van Into the Wild, met Witherspoon inderdaad in een erg mooie rol…
Het verhaal
Gebaseerd op Cheryl Strayeds boek Wild: From Lost to Found on the Pacific Crest Trail, vertelt Wild dus over Cheryls (Witherspoon) tocht door de prachtige natuur van het westen van Amerika. De PCT loopt van de Mexicaanse grens door de Sierra Nevada en het Cascades-gebergte helemaal tot aan de Canadese grens, maar op één of andere manier is de route die in de film gelopen wordt dus ‘slechts’ zo’n 18oo kilometer lang. Maar daar gaat het niet om. Het verhaal gaat namelijk over een vrouw die zoekt naar een manier om te herstellen van o.a. haar scheiding, het verlies van haar moeder en de daaropvolgende jaren van drank, drugs en andere slechte gewoonten. Het mooie is echter dat je niet één rechtlijnige lange vertelling krijgt, maar de film springt fijn op en neer tussen de trektocht en de problemen waar ze half voor weg wil lopen, maar redelijk bewust ook wel weet dat ze moet mee leren te leven. Onderweg heeft ze prachtige en minder prachtige ontmoetingen, maar niets weerhoudt haar ervan om haar letterlijke doel te bereiken. Maar weet ze wel wat haar figuurlijke doel is? Zou dat iets te maken hebben met dat ogenschijnlijk wat hippie-achtige advies dat haar moeder Bobbie (Dern) ooit gaf..?
Sterke balans
Als ik zo over het verhaal schrijf, dan lijkt het mogelijk wat ‘makkelijk’ of zo, en ook al is dit geen zwaar diepzinnige film, “makkelijk” is zeker niet het woord dat bij deze film past, en al zeker niet bij Cheryl Strayed. De balans tussen haar pijnlijke verleden (zie de metafoor met de veel te vol gepakte backpack) en het avontuur dat ze beleeft is echter fijn gevonden door Vallée, waardoor Wild niets minder dan een zeer fijne avontuurlijke en bij vlagen ook prachtige film is geworden. Het mooie is ook dat de flashbacks wel degelijk ‘ontstaan’ uit ervaringen die Cheryl onderweg meemaakt, maar dat valt maar amper op. Daarbij worden de redenen waarom ze de behoorlijk heftige tocht onderneemt redelijk verrassend maar ‘natuurlijk’ onthuld, wat de film ook voor jou als kijker tot een soort ontdekkingstocht maakt. En niet dat de film jou echt oproept om ook zo’n tocht te ondernemen, iedereen die ooit is wezen backpacken zal af en toe waarschijnlijk eenzelfde fijne herkenning (of herinnering) voelen, die ik ook voelde. Natuurlijk gekoppeld aan het geweldige avontuur dat zo’n tocht moet zijn, en dat je daarvoor helemaal niet de Andes over of een woestijn in Mongolië of Kirgizië in hoeft. Wat ik zo’n vijftien jaar geleden zelf namelijk op zeer kleine schaal ook ontdekte zit mooi in de film verwerkt: de Noord-Amerikaanse natuur is echt ongelooflijk mooi, maar (eng?) ver van de bewoonde wereld zit je ook nooit…
Cast en crew
Fijn om Witherspoon weer eens wat rauwer te zien, zoals ik haar ooit volgens mij voor één van de eerste keren zag in die rauwe Roodkapje-adaptatie Freeway. Laura – Wild at Heart – Derns rol was inderdaad mogelijk net te klein om echt een concurrent van Patricia Arquette te zijn voor die Oscar, maar ze speelt een mooie positieve maar daarmee ook kwetsbare vrouw. Natuurlijk wordt de film in Nederland verkocht door de naam Michiel Huisman te noemen, en hij heeft zeker een leuke bijrol in deze film, maar groot is die zeker niet. Al lijkt zijn Amerikaanse avontuur dus steeds interessanter te worden, en volgens mij hoorde ik ook nergens dat hij niet gewoon een Amerikaan kan spelen. Verder viel mij Thomas Sadoski nog op, die een niet noemenswaardig bijrolletje had in John Wick, maar die ik natuurlijk herkende als Don Keefer uit het geweldige The Newsroom.
Regisseur Jean-Marc Vallée maakte vorig jaar dus Dallas Buyers Club, en daar haalde hij dus ook al het beste uit z’n acteurs. En al lukte het Witherspoon en Dern niet wat Jaret Leto én Matthew McConaughey vorig jaar wel lukte, het verzilveren van hun Oscarnominaties, Vallée begint wel een interessant oeuvre op te bouwen. Zo was ik een paar jaar geleden behoorlijk verrast en onder de indruk van het prachtige, intrigerende en knap gemaakte Café de Flore, en dan heb ik Young Victoria nog niet gezien. Dit jaar komt overigens Demolition nog uit (met Jake Gyllenhaal, Naomi Watts en Chris Cooper), terwijl Vallée momenteel bezig is met een film over Janis Joplin, met Amy Adams in de titelrol. Het boek van Strayed werd trouwens door Nick Hornby bewerkt tot scenario. Hornby kun je kennen van An Education, terwijl hij eerder al de boeken schreef waarop About a Boy en High Fidelity gebaseerd werden…
Final credits
Ja, Wild is meer dan de moeite waard. Een mooi verhaal over iemand die zoekende is. Niet zozeer naar iets van verlossing, maar wel naar een breuk met haar rotte verleden. En ondanks dat Cheryl misschien helemaal niet het meest sympathieke karakter is, ga je wel met haar meeleven. Waarschijnlijk omdat ze voor een vrijheid staat die de meesten van ons waarschijnlijk alleen van bepaalde reizen kennen. Maar dan wel een reis die je in je eentje onderneemt, onderweg wat teennagels verliezend en enge mannen ontwijkend.
Maar wel volledig vrij…