Terminator Genisys (2015)
Het lastigste wat ik in deze recensie moet doen is trachten jouw verwachtingen niet al te hoog te maken, want eerlijkheid gebiedt me namelijk ook te zeggen dat ik met een best aardige glimlach de bioscoopzaal verliet gisteravond. Juist door mijn enorm lage verwachtingen was ik aangenaam verrast dat ik dit vijfde (!) deel misschien wel de beste vond na de eerste twee delen. Maar waar die eerste delen inmiddels tot de classics gerekend mogen worden, daar zal dat met Terminator Genisys never nooit niet gebeuren.
En al wordt de sfeer van die eerste delen wel ‘gezocht’, mede door behoorlijk wat hommage-achtige shots aan die twee James Cameron-films van 24 en 31 jaar geleden, je kunt de franchise zelf inmiddels als een soort Skynet gaan zien, in hoe het nogal onsubtiel met het (eigen) verleden om gaat…
Het verhaal
Het opvallendste aan Genisys is namelijk dat er nogal heftig veel veranderd is qua tijdlijnen. We beginnen een paar jaar na de ‘Dag des Oordeels’ uit het tweede deel, als we zie hoe een jonge Kyle Reese wordt gered door John Connor (Jason – Lawless, Dawn of the Planet of the Apes – Clarke). Een paar decennia later is Kyle (Jai – A Good Day to Die Hard – Courtney) volwassen en de rechterhand en vriend van Connor, als de verzetsgroep onder leiding van Connor besluit om Skynet hard in haar hart te treffen, om zo voor eens en altijd die machines uit te schakelen. Connor is echter terecht bang dat de machines hun ultieme wapen in gaan zetten, en dat dat woord op de tijdreismachine slaat, dat heb je wel direct door. Natuurlijk zijn ze net te laat, want de T-800 uit die klassieke eerste twee delen is teruggestuurd de tijd in om Johns moeder Sarah te doden, nog voordat John geboren is. Kenners van die eerste delen weten natuurlijk maar al te goed waarom het Kyle moet zijn die achter deze robot aan dient te reizen om Sarah te beschermen, maar zodra hij in de tijdreismachine is gestapt en z’n reis aanvangt, blijkt dat er tijdlijntechnisch toch wel wat veranderd is. Aangekomen in 1984 wordt hij namelijk direct aangevallen door een T-1000 (Byung-hun – I Saw the Devil – Lee), wat voor diezelfde kenners mogelijk heiligschennis is, maar dat Kyle direct daarna gered wordt door een wel erg stoere Sarah Connor (Emilia – Game of Thrones – Clarke), dat is het teken dat het verleden écht totaal anders is dan wat wij (en Kyle) verwachtten.
En dan vertel ik hier nog lang niet alle rare tijdlijnveranderingen die daar nog op volgen…
Franchise is Skynet?
Na deze nogal uitgebreide introductie van alle karakters blijkt dus dat er een alternatieve tijdlijn is ontstaan die op ‘dieper’ niveau weinig intrigerend is, maar die er wel voor zorgde dat de schrijvers de franchise wat meer naar de smartphone-generatie konden trekken. En waar dat (commercieel gezien) ook best begrijpelijk is, kon ik me zojuist goed vinden in de gedachte dat de franchise dus z’n eigen Skynet is geworden: een soort monument van het continu herscheppen van bekende actiescènes en spanning in een steeds hipper jasje, maar dat dus ook makkelijk z’n eigen verleden ‘verkracht’ om z’n toekomstige overleving te garanderen. Maar waar het zelfbewuste in de film er soms iets té dik bovenop ligt, zorgde dat er dus bij mij wél voor dat ik deze dus beter vond dan Terminator 3: Rise of the Machines en Terminator Salvation. Ondanks dat ik nu wel merk dat hoe meer ik over de film schrijf (en daarmee de film dus ook analyseer), hoe sarcastischer m’n vingers willen worden. Want als m’n verwachtingen hoger waren geweest, dan zat ik nu waarschijnlijk stevig te fulmineren tegen deze film…
Cast & crew
Iets wat overigens níet wordt veroorzaakt door het acteerwerk, want regisseur Alan – Thor: The Dark World, Game of Thrones – Taylor heeft z’n acteursregie aardig onder de knie, iets wat het makkelijkste te verduidelijken is door Courtney’s acteerwerk erbij te halen. Waar Courtney in A Good Day to Die Hard niets meer dan een wat irritant simpele tough pretty face leek, liet hij eerder in Jack Reacher z’n potentie als mean motherfucker al zien, en hier past hij eigenlijk gewoon erg goed in z’n rol. Emilia Clarke is dan mogelijk wat minder ‘de sterke vrouw’ dan Linda Hamilton was (zo kenmerkend voor Camerons films), ik denk wel dat ze van de jongere actrices de allerbeste keuze is geweest. Waar ze in Game of Thrones al aardig wat mannenharten doet smelten, daar combineert ze dat hier met een stoere aantrekkingskracht die haar zéér welkom maakt. Schwarzeneggers gebrek aan acteerkwaliteiten werd in de eerste films natuurlijk al mooi verdoezeld door de (onmenselijke) aard van z’n karakter, en ook hier wordt het goed functioneel gebruikt. Alhoewel ze hier wel bijna teveel op terugvallen. Jason Clarke’s carrière kan wel weer eens een topfilm gebruiken (wat Genisys niet is, don’t get me wrong), want zijn goede rol in Lawless werd wat ‘plat’ opgevolgd door z’n rollen in Dawn of the Planet of the Apes en vooral White House Down, maar vooral vanwege z’n rol in Lawless ben ik wel benieuwd naar wat ie écht kan. Mogelijk dat Terrence Malicks Knight of Cups de rol biedt waarop ik wacht. Verder zijn de rollen van Lee en J.K. Simmons te klein (en simpel) om in uit te blinken, dus hun aanwezigheid is ‘leuk’, maar ook niet meer dan dat.
Final credits
Mogelijk dat het ‘dubbele’ aan Terminator Genisys wel het beste te illustreren is aan de hand van de combinatie van filmografieën van schrijvers Laeta Kalogridis en Patrick Lussier. Waar Kalogridis eerder werkte aan Night Watch, Oliver Stone’s Alexander en Scorsese’s Shutter Island, daar schreef (en regisseerde) Lussier – ooit begonnen als editor voor o.a. 21 Jump Street en MacGuyver – Dracula 2000 (plus twee vervolgen daarop) en het verschrikkelijke Drive Angry 3D.
Meestal vind ik het irritant als een film een overduidelijk commercieel open einde heeft. Hier leek dat niet het geval, wat raar genoeg bijna een teleurgesteld gevoel opriep. Maar zoals ik “leek” typte bleek dat gevoel onterecht te zijn, nu ik ook weet dat Genisys de eerste van een nieuw geplande trilogie blijkt te zijn. Mogelijk dat in de volgende twee delen dan de behoorlijke ‘plotgaten’ uit deze film als opstapje voor uitdieping worden gebruikt?
Of verwacht ik nu al teveel daarvan..??