Scouts Guide to the Zombie Apocalypse (2015)
Als ik vooraf had geweten dat regisseur Christopher Landon eerder z’n geld verdiende als schrijver van vier Paranormal Activity-vervolgen (waarvan hij er ook één regisseerde), dan waren m’n verwachtingen een stuk lager geweest. Nu hoopte ik op een soort Zombieland-adept, met dezelfde fijne combinatie van droge humor en zombiequatsch. Nu zat het met dat laatste wel goed, qua quatsch dus, maar de humor kun je beter vergelijken met die in bijvoorbeeld Sex Drive of in een Project X–rip off als 21 & Over. En wat mij betreft – maar ja, da’s mijn humor-smaak – hadden ze die uitrekkende zombiepenissen en cunnilingus-scène beter achterwege kunnen laten. Alhoewel op acteervlak de film wel een paar (grote) jonge talenten herbergt, waarbij ik vooral hoop dat Tye – The Tree of Life, Mud – Sheridan snel inziet dat hij beter serieuze films kan kiezen, hoe graag je hem het meisje aan het einde ook gunt…
Het verhaal
Oh sorry, vertelde ik dat nu al, dat de film natuurlijk de vrij standaardformule volgt van een grote ramp, waarbij de motivatie van onze hoofdrolspeler Ben (Sheridan) om in leven te blijven vooral het redden van z’n object of affection is, niet geheel toevallig ook de zus van z’n beste vriend Carter (Logan Miller)? Deze Kendall (Halston – Paper Towns – Sage) is echter het vriendinnetje van de irritante Jeff (Patrick – ZOON VAN!! – Schwarzenegger), en Ben en Carter zijn nogal makkelijke afzeikprooien voor deze Jeff, want ze zitten samen nog bij de titulaire scouts. Op de avond van het vetste feest van het jaar zitten Ben en Carter daarom opgescheept met de wat sullige en dikkige Augie (Joey Morgan), die z’n allerlaatste insigne zal krijgen van hopman Rogers (David Koechner).
Maar ja, in de openingsscène zien we al hoe over-the-top de quatsch in deze film zal gaan, want daarin blijkt in een laboratorium (per ongeluk?) een zombievirus gecreëerd te zijn, en via een slapstick-scène zien we hoe dit virus zich nogal snel verspreidt, waarbij de zombies ook vrij rap zijn, zeker als je ze vergelijkt met de wat ‘klassiekere’ zombies uit bijvoorbeeld The Walking Dead. Wat volgt is natuurlijk een strijd van onze helden tegen de ondoden, waarbij ze onverwacht geholpen worden door stripper Denise (Sarah – Don Jon – Dumont). Ook volledig verwacht zullen ze Kendall natuurlijk nooit achterlaten op dat vette feestje, en wat volgt is iets wat ik het beste maar scouting-meets–The A-Team kan noemen…
Te plat
En ergens toont die wat flauwe scouting-humor wel precies wat ik jammer vond aan deze film: de humor was niet droog genoeg, maar juist lomp, plat en een beetje gezocht. Zombies ‘vragen’ om droge relativerende opmerkingen, en hoewel hier wel degelijk wat zelfbewuste grapjes worden gemaakt, vond ik het blote-zombieborsten-betasten en eerdergenoemde genitaliën-behelsende scènes veel te makkelijk. Overall biedt Scouts Guide to the Zombie Apocalypse best wat simpel vermaak, maar het zo plat mogelijk proberen te zijn deed me zelfs héél kort aan The Inbetweeners Movie denken, een film waarvan m’n haren nog altijd negatief overeind gaan staan, als ik me die herinner.
Maar wat deze film wel degelijk voor heeft op die Engelse zuipsukkels-film is dat Scouts Guide to the Zombie Apocalypse vanaf de eerste scène al duidelijk maakt dat alle domme quatsch vrij bewust gekozen is. Een keuze die niet de mijne zou zijn, maar dat is grotendeels een kwestie van smaak, denk ik.
Cast
Sheridan maakte als jonge acteur een nogal stormachtige ontwikkeling door. Z’n eerste speelfilm was er meteen één van Terrence Malick, als zoon van Brad Pitt en Jessica Chastain. Daarna voedde hij mijn jeugdsentiment met z’n avonturen met Matthew McConaughey is Jeff Nichols’ meesterwerk, waarna hij Nicolas Cage bijstond in één van de weinige goede films waarin Cage de laatste jaren speelde: Joe. En ook al zijn zulke rollen in zulke films mogelijk niet zó voorradig, in een film als Scouts Guide… is z’n talent wel wat weggegooid, om eerlijk te zijn. Logan Miller speelde al samen met Sheridan in The Stanford Prison Experiment (hier nog niet uitgebracht), maar verder ken ik hem nog niet. Sage viel me al op in Paper Towns, maar eerlijk gezegd vooral vanwege wat oppervlakkige redenen. Koechners rol is mogelijk wel typerend voor de film. Hij speelt vrijwel altijd in flauwe komedies (Anchorman, Piranha 3DD, A Good Old Fashioned Orgy, Sex Drive), maar in deze film wringt zijn karakter toch nogal. Dat zijn karakter een Dolly Parton-obsessie heeft wordt wel duidelijk uit z’n woonkamer, maar het lijkt ook een beetje alsof een scène daarover uit de film is geknipt of zo. Leukste bijrol is die van de inmiddels 89-jarige Cloris Leachman, die ik vooral als vuilgebekte comédienne ken, en hier een heerlijke horror-buurvrouw speelt. Daarnaast ontdekte ik net dus pas dat Arnold Schwarzenegger überhaupt een zoon heeft, en die acteert dus ook nog. Niet dat z’n rol groot genoeg is om te kunnen beoordelen of hij net zo goed (of slecht) is als z’n pa, maar z’n IMDb-profiel toont geen grootse nieuwe projecten, dus zijn carrière maakt niet echt een opwindende start, if you ask me…
Final credits
Mogelijk dat ik na het zien van de best leuke trailer teveel op een nieuwe Zombieland hoopte, die ik ooit drie keer in één weekend zag. Scouts Guide to the Zombie Apocalypse ga ik geen tweede keer zien, puur vanwege het feit dat hij daar niet leuk genoeg voor is, en ook omdat ik hem niet echt aan vrienden wil/hoef te laten zien. Ook al verwacht ik dat deze film wel het beste ‘werkt’ als je hem thuis met vrienden kijkt, vergezeld van een paar kratten bier en/of wat cannabis sativa hollandica of zo.
En mocht je al enkel scannend over bovenstaande tekst zijn gegaan, dan zie je dat ik wel erg veel andere filmtitels noem. Deze namedropping betekent meestal ook niet al teveel goeds, en dat is hier voor 90% het geval. Leuk voor thuis op de bank, als je je verveelt of als je zin hebt in strakke witte t-shirts om mooie meidenlichamen, maar voor een goede én leuke zombie-komedie zou ik gewoon Zombieland nog een keer kijken. Heb daar nu eigenlijk wel weer zin in…