Shazam! (2019)
Ik was volgens mij één van de weinigen die best genoot van Batman v Superman. Daarnaast ben ik wel te lang doorgegaan met series als Arrow en The Flash, die bij nadere beschouwing toch behoorlijk ‘simpel’ en doorzichtig ‘verslavingsbevorderend’ (lees: alsmaar rekkend) waren. En ondanks dat ik Shazam! zeker wel een vermakelijke tiener-/kinderfilm vond, ga ik nu misschien wel een vraag stellen waarmee ik veel DC-fans pijn doe: is DC niet een beetje het kleine wannabe-broertje van Marvel? En Shazam! daarmee ook de kinderversie van Deadpool..?
Hoe enthousiast overtuigend hoofdrolspelers Zachary – Chuck, The Marvelous Mrs. Maisel – Levi en Jack Dylan – Beautiful Boy (!) – Grazer hun rollen ook spelen…
Het verhaal
De film opent met een jonge Thad Sivana, die zich – door één of andere magische handeling – ineens in een andere dimensie bevindt, waar een oude tovenaar (Djimon Hounsou) denkt in hem de nieuwe Shazam gevonden te hebben: de beschermer van alles wat goed is. Helaas blijkt Thad niet zo puur van hart, en voordat ie het weet zit ie weer bij z’n pa en pestende oudere broer in de auto. Wat geruzie verder en pa is zwaargewond, en Thad voor de rest van z’n leven gebrand om die andere dimensie terug te vinden. Dan springen we ineens naar het heden, waar Billy Batson (Asher Angel, zo heet ie echt!) als jong manneke ooit z’n moeder is kwijtgeraakt, en sindsdien op zoek is naar alle mejuffrouwen Batson in en om Philadelphia, waar de film zich afspeelt. Billy is nu ongeveer 14 of 15, dus hij zit al zo’n 11, 12 jaar in diverse pleeggezinnen. Dat gaat continu en overal mis, maar dan wordt ie opgenomen in het gezin van Victor (Cooper – The Walking Dead – Andrews) en Rosa (Marta – Shame, ‘Angelina-Jolie-als-latina-look-a-like-wedstrijd’ – Milans), die al flink wat meer ‘probleem-pleegkinderen’ huisvesten.
Eén van hen is Freddy (eerdergenoemde Grazer), zwaar DC-superhelden-fan en lopend met één kruk. Hierdoor is hij nogal een makkelijk doelwit van de bullies op school, en als Billy hem uit goed fatsoen toch maar helpt, wordt hij door onze tovenaar als volgende/laatste hoop gezien om de mensheid te redden. De zeven dodelijke zonden (je weet wel, die uit het christendom/Se7en) staan namelijk op het punt om zich weer los te wrikken uit hun stenen ‘gevangenis’, want de oude tovenaar raakt z’n krachten steeds meer kwijt. In volledig zelfbewuste Deadpool-modus lacht Billy de tovenaar uit, maar als hij toch in gaat op z’n vraag, verandert hij ineens in de supercoole en oudere titelheld (in de vorm van Zachary Levi).
Terug in onze dimensie weet hij totaal niet wat hij met z’n superheldenrol aan moet, en dan ontspint zich een grappige en overduidelijke coming-of-age zoektocht naar wat ie allemaal kan. Maar inmiddels is die Thad uit de openingsscène opgegroeid tot de leeftijd van Mark – Grimsby, Zero Dark Thirty, Sunshine – Strong, en heeft hij een andere ingang naar die andere dimensie gevonden. En zíjn leven stond natuurlijk helemaal in het teken om superschurk te worden…
Te simpel en/of enkel voor kinderen?
Zoals ik hierboven zelf ook al voelde, en jij waarschijnlijk ook, ik ben wat ironisch in m’n schrijven. De reden: ondanks dat de film zeker vermakelijk is, is het vooral ontzettend simpel en voorspelbaar allemaal. De motivaties van de karakters worden er superdik opgelegd, waardoor ik dus een beetje een kindersprookjesgevoel kreeg. Zo van: daarin heeft de heks ook altijd een grote kromme neus met extra grote enge wratten en een schorre stem, zodat je zeker weet dat ze ‘slecht’ is. En nu ik dit typ, ga ik steeds meer waarderen waarom ik in de laatste Marvel-films me steeds vaker, en soms ook vrij ongemakkelijk, juist kan identificeren met de motieven van de bad guys. Die zijn namelijk soms eng realistisch en dus menselijker, hoe fantasierijker het Marvel Cinematic Universe ook is. En daardoor werken die films bij mij als volwassene ook een stuk beter, want ik raak daarin veel meer betrokken, juist omdat ik ook wat twijfel in mezelf voel.
Hier is die twijfel dus volkomen afwezig, want de boodschap is gewoon te kinderachtig en duidelijk zichtbaar. Dat kun je simpel afdoen met de gedachte: “Ja Filmofiel, maar jij bent ook te oud voor dit soort films!“, en daar heb je dan volkomen gelijk in. Maar ik voel me dus niet te oud voor Marvel-films. Maar mogelijk is DC ook wel veel minder serieus, zeker als je er na wat onderzoek achter komt dat dat beestje in de tijdens-de-credits-scène een ‘super villain‘ uit de originele comics was…
Cast & crew
Zachary Levi heeft wel precies het blije hoofd dat bij een jochie-in-een-volwassen-lichaam-rol hoort. Of mogelijk speelt ie dat gewoon wel erg goed, want ik kon me tijdens de film maar niet herinneren dat hij ooit de hoofdrol in de serie Chuck speelde. De duidelijk beste acteur in de film is echter die jonge Jack Dylan Grazer, die de jonge versie van Timothée Chalamet speelde in het prachtige Beautiful Boy. Al kreeg hij qua screen presence wel stevige concurrentie van de schattige Faithe Herman, het jonge pleeg-zusje. Mogelijk ken jij haar uit de Golden Globe-winnende serie This Is Us, maar voor mij was ze dus volledig nieuw.
Regisseur David F. Sandberg maakte hiervoor vooral horror. Daarvoor was hij waarschijnlijk een onafhankelijk filmmaker, gezien het feit dat hij een hoop korte films maakte waarvoor hij niet alleen de regie, maar ook de cameravoering, editing en zelfs de musical score deed. Eén van die korte films was Lights Out, die hij als lange speelfilm mocht remaken. Daarna maakte hij Annabelle: Creation (de prequel van Annabelle en de vierde film in het The Conjuring-‘universum’). Schrijver Henry Gayden schreef hiervoor de avonturen-familie-kinderfilm Earth to Echo, terwijl Darren Lemke mee schreef aan Jack the Giant Slayer, Turbo en Goosebumps. Inderdaad: als ik vooraf iets meer onderzoek had gedaan, dan had ik geweten dat de film ook echt geschreven is door kinderfilmscenaristen…
Final credits
Nogmaals: Shazam! is bij vlagen zeker wel vermakelijk, maar ook op kinderfilm-vlak zijn er waarschijnlijk wel betere films uitgekomen dit jaar. Qua production value ziet alles er redelijk tot goed uit. Als die zeven dodelijke zondes tot leven komen zijn ze ook best wel erg lomp (voor een kinderfilm zeker), maar uiteindelijk moet ik wel concluderen, dat ik voortaan en vooraf in de gaten ga houden of iets een DC-film is, of niet…