Ready or Not (2019)
Okay, ik moet nu opletten met al té enthousiast te zijn over deze onverwacht leuke horror-komedie, want mogelijk waren mijn lage verwachtingen – mede na het zien van die ‘dertien-in-een-dozijn-horror’-trailer – ook wel deels verantwoordelijk voor mijn verrassend positieve beleving. Al werd de gehele sneak preview-zaal volgens mij goed vermaakt, afgaande op de niet-sporadische lachsalvo’s die te horen waren. Deels om de horror-thriller-spanning weg te lachen, maar zeker ook omdat de film de juiste balans vindt tussen zichzelf niet al te serieus nemen, maar ons als kijkers wel. Het viel me zelfs op, dat de dialogen gewoon goed logisch waren (lees: kloppend op menselijk niveau, niet enkel omdat ze nodig waren voor het plot).
Ja, best een aanrader, als je leuk vermaak wilt dat best goed gemaakt is…
Het verhaal
Grace (Samara – Bill & Ted Face the Music!!! – Weaving) staat op het punt om te trouwen met de rijke Alex (Mark – Arrival – O’Brien), telg uit het spelletjes-imperium van de familie Le Domas (‘dumb ass‘?). Alex lijkt echter wat zenuwachtig te worden, maar dat is natuurlijk best normaal, net voor je huwelijk. In Alex’ geval blijkt het echter een nogal lullige reden te hebben: voordat iemand toegelaten wordt tot de familie, moet hij/zij een kaart trekken uit een mysterieus doosje, waarna het spel – dat op de kaart staat – gespeeld moet worden.
Meestal betreft dit ‘onschuldige’ spelletjes zoals tikkertje of zo, maar zeker bij verstoppertje blijkt er een nogal dikke adder onder het gras te zitten. En dat is exact de reden waarom Alex zo terughoudend bleek, want de laatste keer dat de verstoppertje-kaart werd getrokken, dat gebeurde in de openingsscène: een flashback naar toen Alex en z’n broer Daniel (Adam – Jennifer’s Body, Shazam! – Brody) een jaar of zeven, acht waren. Dat verstoppertje in de familie Le Domas dus iets lomper wordt gespeeld, dat wordt al snel duidelijk. Maar dat de reden waarom dit gebeurt zo heerlijk over the top is, daar kom je gedurende de rest van de film pas achter. Al blijf je je – net als enkele van de karakters in de film – toch wel de hele tijd afvragen: “Is die quatsch écht waar, of komt er een flauw einde..?”
Ongewis maar zelfbewust
Dat je als kijker tot aan de laatste scène in het ongewisse blijft, dat is de voornaamste reden dat de film ‘werkt’. Zeker omdat de ‘McGuffin’ in de film heerlijke bullshit is, en je dus continu denkt: “Okay, ik heb m’n ongeloof in de beginscène al aan de kant geschoven, dus er mag veel in deze filmwerkelijkheid, maar zouden ze het echt zo lekker weird houden, of komt er aan het eind toch een wat dooddoenende verklaring?” En ik merk nu al, dat ik ook weer niet al te ‘groots’ over deze film moet praten, want het is en blijft enkel en puur vermaak hoor (hoe vaak ze ook roepen dat de rijken écht knettergek zijn, en er nog wel meer sociaal-maatschappelijke dingen in het scenario verwerkt zijn, bijvoorbeeld over ‘golddigging‘). Daarom weet ik ook niet zeker of ik moet stellen dat de film wel een beetje een mix is tussen Get Out en Sorry to Bother You, met een heeeeeeeeel mini-vleugje The Favourite. Die drie films zijn namelijk allemaal beter (tot veel beter), maar qua sfeer denk ik wel dat de makers dat soort films als voorbeeld hebben genomen.
Crew & cast
De film is namelijk geregisseerd door het duo Matt Bettinelli-Olpin en Tyler Gillet, die al lang als team samenwerken, maar hun ‘bekendste’ project tot nu toe was een segment in V/H/S (die ik overigens nooit gezien heb). En ook de schrijvers zijn volledig onbekend, dus ergens maakt het dat nog knapper? Zeker dus omdat de dialogen een stuk intelligenter zijn dan normaal in ‘zulke’ films. Het viel me serieus een paar keer op, dat bepaalde verklaringen van karakters exact pasten op het moment dat ze gegeven werden. Omdat ze dus volgden uit logische/normale acties van de karakters, niet omdat de film door moest naar een volgende scène.
En hun hoofdkarakter vonden de makers in Samara – nichtje van Hugo (The Matrix, Captain America: The First Avenger) – Weaving. Na het zien van de trailer zul ook jij wel denken dat ze vooral vanwege haar guitige snoetje gekozen is, maar in de film toont ze aan wel wat meer te kunnen. Naast mooi en sexy hoefde ze namelijk niet alleen te kunnen schrikken, maar ze laat ook zien dat ze zo’n film naar zich toe kan trekken. Haar stoerdere scènes toonden een behoorlijke screen presence, waardoor ze de rest van de cast makkelijk overschaduwde. Hoe leuk het ook was om Andie – Groundhog Day, Sex, Lies, and Videotape – MacDowell weer eens te zien, die samen met Henry – Sharp Objects, Mission: Impossible – Czerny de ouders van Alex en Daniel speelt.
Final credits
Ik vind het altijd fijn als iets zo enorm tegen je verwachting in gaat. Maar volgens mij was iedereen aangenaam verrast door deze film, die ik dus in een zaal zag met mensen die niet wisten wat er ging komen. Er werd veel gelachen, soms om wat spanning los te laten, soms omdat er nogal lompe dingen gebeuren, maar ook omdat sommige zaken nogal weird over-the-top gaan dus. Maar gelukkig vliegt de film nergens uit de bocht, en weten de makers dus heerlijk te verrassen. Net zoals dat behoorlijk hoge punt op IMDb vooraf al best verrassend leek…