Met een heerlijke ‘uitleefrol’ voor George Clooney, die in subtiliteit zelfs ‘overklast’ wordt door Adam Sandler, is Jay Kelly een opvallende ‘bio-mock‘, oftewel: we volgen een paar weken in het leven van een niet-bestaande mega-succesvolle acteur, die zich langzaam beseft hoe groot de kosten van dat succes waren. Een Netflix-film van Noah – The Squid and the Whale, Frances Ha, Marriage Story – Baumbach, dus verwacht – buiten echtgenote Grega (Barbie) Gerwig – aardig wat…
Bijna 40 jaar na het verschijnen van één van Nederlands ‘culterigste’ actiefilms komt Dick Maas nu met deel II, dat zich ‘slechts’ 30 jaar later afspeelt. Vermakelijk, echt Maasiaans Nederlands in hoe ‘wij’ overál over moeten kunnen praten, ongeacht welke gevoeligheid dan ook, maar ik kreeg ergens ook het gevoel dat Maas geen take extra lijkt te doen als iedereen zijn, haar, of hun zinnen (inhoudelijk) afdoende heeft opgezegd. Daarnaast wordt des te duidelijker dat…
Train Dreams is een bijna ouderwets ‘nuchtere’ film, heerlijk rustig en prachtig geschoten, met een meer dan gepassioneerde hoofdrolspeler die lijkt te willen tonen hoe mannelijkheid er idealer uit ziet (in tegenstelling tot die toxische variant, die graag een liefdesdansje doet met polarisatie). Aan de andere kant ook wel ietwat ‘opzichtig’ duidelijk drama, maar is dat ‘erg’? Train Dreams past trouwens ook perfect in de “Man zeg er wat van!“-campagne die momenteel rond gaat. De…
Als groot (en langdurig) fan van autodidact Richard Linklater was m’n eerste notitie na het zien van deze Godard-Nouvelle Vague-hommage een oorverdovend “wauw wauw en wauw..!“. Waarbij ik direct moet melden, dat ik me tijdens de film (toen ie pas 11 minuten bezig was) al afvroeg of Linklater hier dus een cirkel rond maakt door een film te maken over het maken van dé film (en de man daarachter), die hem als autodidact mogelijk het…
Okay, Predator: Badlands is misschien niet de beste Predator-film in Dan Trachtenbergs verrassend goede wedergeboorte-trilogie, maar bevat wel één van de coolste cliffhangers ooit, waardoor het ook geen trilogie zal blijven, verwacht ik. En dat ik daar bijna “hoop ik” typte, dat zegt natuurlijk wel wat. Na de Native American-insteek in Prey, en een soort animatie-anthology in Predator: Killer of Killers, legt Trachtenberg hier op bevredigender wijze de link met één van dé bedrijven uit…
Toch grappig om te zien hoe de Britse regisseur Edgar Wright, die ooit doorbrak met een drietal (bijna) parodie-films op Amerikaanse blockbusters, nu zelf de beste Amerikaanse blockbuster van het jaar maakt. Geholpen door de grootste ster van het moment, met een geüpdatet script waarin je ook aardig wat hedendaagse politiek kunt ‘voelen’, en al de tweede film dit jaar die geschreven lijkt door ene Richard Bachman. En ik typ “lijkt”, want dat is ‘gewoon’…
Ik had over deze ‘nieuwe Colin Farrell’ enkel een interessante artikel-kop voorbij zien komen ergens, en ik wist dat ie gemaakt was door ‘genre-verrasser’ Edward – Im Westen nichts Neues, Conclave – Berger. Oh ja, en dat ‘dark comedy‘ als genre werd vermeld. Voor mij genoeg redenen om ‘m zonder verdere kennis op te zetten, iets wat een meekijkende vriend wat ‘lastig’ vond. Maar ja, hij bleef ook continu rationele opmerkingen maken, terwijl ik allang…
Is het inmiddels zover, dat ik films wel eens net zo ’terloops’ beoordeel als een aflevering van een populaire tv-serie? Ik ging zaterdagavond namelijk met de allersimpelste en vermoeide verwachtingen naar Tron: Ares, waarbij ik – door de tegenvallende buzz er omheen – klaar zat om me best te gaan ergeren aan de risicoloze commercialiteit van deze film. Maar wat bleek: de Noorse maker van Bandidas (!?), Max Manus en Kon-Tiki – Joachim Rønning – heeft…
Yes, buiten dat ik niet verwachtte echt hardop te moeten lachen om een ‘hoofd-kop-moment’, toont Bugonia vooral (en wederom) dat Yorgos – Kynodontas, Alpeis, The Lobster, The Favourite, The Killing of a Sacred Deer, Poor Things – Lanthimos een kunstenaar is, die vanuit z’n eigen positie en/of visie film als medium inzet om zijn verhalen te vertellen. Daarin zit hij echter niet ‘vast’ in welk filmmaakframe dan ook, waardoor zijn films altijd interessant zijn (dus…
“The story of legendary mixed martial arts & UFC fighter Mark Kerr.“, aldus de waargebeurd-verhaal-synopsis van deze nieuwe van Bennie – Uncut Gems, Good Time – Safdie, met een Oscarnominatiewaardig optreden van Dwayne ‘The Rock’ Johnson. Oftewel: hét verhaal van de man(nen) die UFC op de kaart zette(n), nog vóórdat het een miljoenenbusiness werd. En vergelijkbaar met hoe bovenstaande jou mogelijk wat conventies doet verwachten, merkte ik tijdens de film dat Safdie juist met mijn…
Verrassend ‘hedendaags’ in thematiek (en ‘spiritualiteit’?), mooi klassiek verteld (tot het gebruikte lettertype aan toe), maar dus ook heerlijk ‘contempleerbaar’, als in: volgens mij zijn hier best wat interessante essays over te schrijven. Want natuurlijk vroeg Mary Shelley zich in het originele boek (uit 1818..!) al af wie nu het echte monster is het verhaal, maar het voelt alsof Guillermo del Toro – die hier een droomproject werkelijkheid zag worden – misschien wel dezelfde podcasts…
Dat deze nieuwe van Kathryn – Strange Days, The Hurt Locker, Detroit – Bigelow is geschreven door de president of NBC News, dat voel je misschien wel de hele film door. A House Of Dynamite is namelijk zo minutieus gevuld met details waarvoor je óf gruwelijk veel kennis of ervaring óf samenwerking met/toegang tot het Pentagon moet hebben, dat er wel zo’n type ‘allesweter’ bij betrokken moest zijn. Noah Oppenheim schreef eerder overigens ook Maze Runner-en-aanverwante-films,…