Verrassend ‘hedendaags’ in thematiek (en ‘spiritualiteit’?), mooi klassiek verteld (tot het gebruikte lettertype aan toe), maar dus ook heerlijk ‘contempleerbaar’, als in: volgens mij zijn hier best wat interessante essays over te schrijven. Want natuurlijk vroeg Mary Shelley zich in het originele boek (uit 1818..!) al af wie nu het echte monster is het verhaal, maar het voelt alsof Guillermo del Toro – die hier een droomproject werkelijkheid zag worden – misschien wel dezelfde podcasts…
Dat deze nieuwe van Kathryn – Strange Days, The Hurt Locker, Detroit – Bigelow is geschreven door de president of NBC News, dat voel je misschien wel de hele film door. A House Of Dynamite is namelijk zo minutieus gevuld met details waarvoor je óf gruwelijk veel kennis of ervaring óf samenwerking met/toegang tot het Pentagon moet hebben, dat er wel zo’n type ‘allesweter’ bij betrokken moest zijn. Noah Oppenheim schreef eerder overigens ook Maze Runner-en-aanverwante-films,…
Natuurlijk veel meer drama dan de komedie die de trailer doet vermoeden, want dit is Derek – The Place Beyond the Pines, Blue Valentine – Cianfrance’s poging om een crowdpleaser te maken van een ogenschijnlijk nogal opmerkelijk waargebeurd verhaal. En ondanks dat de (top)cast, en vooral Channing Tatum, al mijn sympathie krijgt en de film ook aardig dynamisch ‘doorloopt’, verliet ik toch wel ietwat teleurgesteld de zaal. En dat, terwijl ik vanwege vakantie ruim twee weken…
Dat The Long Walk een boekverfilming is, dat voel je wel degelijk. Gelukkig is de schrijver van dat boek ene Stephen King (al schreef hij het onder pseudoniem Richard Bachman), en ik hoorde tijdens de film al iemand denken: “Damn, King is echt zo’n dichter die boeken schrijft, althans: zo voelt het wel aan…” The Long Walk bevat namelijk aardig wat one-liner-ige ‘wijsheden’, deels gefocust op hoe ‘de kleine man’ slechts een speelbal is. En…
Yes, een romantische horrorfilm, eindelijk..! Waardoor ik direct m’n geheugen af ga wat er nog meer in dit genre te vinden is. Ja, Bram Stoker’s Dracula houdt teveel van Mina to condemn her to eternity, en Warm Bodies was meer zombieromantiek, maar de mix-up die je in Together ziet, die zal niet alleen door mij als ‘ongewoon’ worden gezien, verwacht ik. Maar naast dat ongewone, in combinatie met nog een sub-horror-genre dat ik niet spoil,…
Holy smokes, wat wordt dit een geweldige filmherfst. Twee van de beste, scherpste en/of meest interessante filmmakers van onze tijd komen deze weken namelijk met hun nieuwste. Volgende week is Ari – Hereditary – Aster aan de beurt met het heerlijk rebelse Eddington, en vandaag gaat Paul Thomas Andersons One Battle After Another in première. Maar over welke ‘strijd’ heeft hij het? Die tegen de deep state, zonder ook maar iets concreet te benoemen..? Die waaraan…
Yes, Eddington is zeker niet Ari – Midsommar, Hereditary, Beau is Afraid – Asters engste film, maar ik denk wel z’n coolste en/of vetste en/of weird-drollerigste, en zeker z’n meest actuele. En van al z’n films is dit degene die ik direct weer kan/wil kijken (dat had ik bij z’n andere niet echt). Over COVID19-spanningen in een klein Nieuw-Mexicaans stadje tussen de lokale sheriff Joe (Joaquin Phoenix) en de rijke burgemeester (Pedro Pascal), die niet…
Yes, Him is zo’n film die je – als je niet direct door hebt en/of accepteert dat het een soort sprookje wordt – waarschijnlijk “raar”, “stom” of “slecht” vindt. Ik las zojuist wat reacties van collega’s, en sommigen proberen hun onbegrip in dezen vrij amechtig te verwoorden met intelligent-ogende-kritiek (of zeuren over hoe bijvoorbeeld football-regels niet goed gehanteerd worden). Maar dat voelt voor mij dus wat voorbarig en/of ‘excuserig’. Ik had direct al door dat…
Direct na afloop van deze Riz Ahmed-Lily James-Sam Worthington klokkenluidersmisdaadthriller hoorde ik iemand vertellen dat deze zeer snel op één van de streamingdiensten te zien zal zijn, en toen viel het allemaal wat meer in elkaar. Relay is namelijk meer ‘opvulling’, of content, dan dat het ‘kunst’ is (als in: een verhaal waarvan je vóelt dat de makers het moesten vertellen). Vermakelijke opvulling hoor, maar als ik eerlijk ben: nog geen 24 uur later voel…
Deze nieuwe ‘Spike Lee joint‘ opent met iets dat weinig filmmakers volgens mij nog kunnen: verrassen met een fantastisch establishing shot van de stad waar Lee zelf ook opgroeide: New York City. En dat shot was zó cool en groots qua grandeur – overigens naadloos eindigend in de openingsdialoog van Denzel Washingtons karakter – dat het voor mij al bijna genoeg was om de hele film direct vet te vinden… De film zelf is een…
Toen ik hoorde dat dit een Australische horror-thriller was, toen was m’n drang om ‘m te zien net wat groter. Zeker omdat er de laatste jaren best wat slechtere ‘haaienhorror’ is uitgebracht, had ik dáár niet direct weer zin in. Maar de combinatie met “seriemoordenaar” en “Australië” overtuigden me. En gelukkig maar, want Dangerous Animals is een heerlijke rauw-lompe Australische film met één bekende acteur die een best aardige Silence of the Lambs–vibe uitstraalt. Combineer…
Hmmmm, wat moet ik hier nou van denken..? Allereerst dat ik verrast was dat deze film op hetzelfde bronmateriaal is gebaseerd als die Michael Douglas-Kathleen Turner-Danny De Vito-film uit 1989 (The War of the Roses). Al verklaart dat mogelijk wel de opvallend aanwezige hedendaagse tech-snufjes (zoals deepfakes en memes) die regisseur Jay – Austin Powers, Trumbo, Bombshell – Roach er vrij duidelijk in verwerkt heeft? Maar ik vond het initieel ook best vet dat de…