Frozen River (2008)
Waar ik bij Oorlogswinter helemaal geen zin heb om die film te kijken bij zo’n mooi weer, daar had ik dat bij Frozen River helemaal niet. GELUKKIG maar, want Frozen River is een goedgemaakte onafhankelijke Amerikaanse debuutfilm. Met een terechte Oscarnominatie voor Melissa Leo…
Melissa Leo speelt Ray Eddy, een moeder die net weer door haar gokverslaafde man is verlaten en alleen op haar twee zoons moet passen. Al het geld voor een nieuwe trailer (met jacuzzi!) is door manlief meegenomen naar – waarschijnlijk – Atlantic City, dus ze zit keihard aan de grond. En dan ontmoet ze Lila, een Mohawk die haar zoontje is kwijtgeraakt aan een overbeschermende schoonmoeder, en die ook de wanhoop nabij is.
Op een volledig geloofwaardige manier verandert Ray van een beschermende maar ‘law abiding’ moeder in een beschermende maar smokkelende moeder. Ze 
doet gewoon alles om te overleven, en natuurlijk is die jacuzzi totaal overbodig, dus ergens toont de film ook wel weer de onmacht van sommige mensen om geld in het juiste perspectief te zien.
Vooral de scènes tussen Ray en Lila zijn erg goed. Nergens doet de film gemaakt aan, en zeker voor een debuutfilm is dat mega-knap. Dat de film ook nog doorspekt is met zeer intense maar nooit over-emotionele momenten, dat maakt de film aangrijpend. Ergens doet de sfeer wel aan The Wrestler denken, maar die vergelijking mag ik niet doortrekken.
De Oscarnominatie voor Melissa Leo was zeker terecht, en de nominatie voor ‘Best Screenplay’ verrast me achteraf ook helemaal niet.
Frozen River is een indrukwekkende, grauwe, rauwe maar mooie film…