Management (2008)
Zo, dat was een heerlijke leuke mooie film in de sneak. Een behoorlijke switch ná Drag me to Hell, en zeker niet geschikt voor het gehele sneak-publiek, maar zeker wel voor mij. “A touching comedy”, zoals de ondertitel luidt…
In Management speelt Steve Zahn de wat onambitieuze zoon van twee moteleigenaren die z’n dagen sluit als nachtwaker. “I’m management”, zegt ie om indruk te maken op vertegenwoordiger Jennifer Aniston. Maar hij zegt het zo eerlijk/schattig, dat ze hem in z’n waarde houdt.
En dat is het leuke aan de film: Steve Zahn speelt iemand die zo eerlijk en naïef is, zonder enige vorm van “beschermende” muurtjes, dat het ten eerste veel te makkelijk is om hem te kwetsen, en doordat het zo makkelijk is (en hij zo heerlijk naïef is), krijg je niet zozeer medelijden met ‘m, maar wil je ‘m ook gewoon niet kwetsen. En dat maakt de film charmant, en dus ’touching’…
Oh ja, nog effe over dat sneak-publiek: er werd veel gelachen om de stunteligheid en naïviteit van Mr. Zahn, dus voor een groot publiek was zeker het eerste deel zeker vermakelijk. Toen echter bleek dat de film het juist van tederheid en eerlijkheid moest hebben, toen waren er toch ook flink wat stoere jongens die dat niet trokken, en dus simpel stoer gedrag gingen vertonen. Gelukkig net niet te storend, maar als jij nog last hebt van “stoer moeten doen”, dan is deze film misschien niet voor jou. Maar als je die fase gepasseerd bent (of daar nooit last van hebt gehad), dan zul je zeker genieten van de Amerikaanse onafhankelijke film…