Rachel Getting Married (2008)
Rachel Getting Married is de nieuwe van Jonathan Demme, regisseur van o.a. The Silence of the Lambs en de fantastische concertregistratie Stop Making Sense (The Talking Heads), geschreven door Jenny Lumet, inderdaad: de dochter van…
Verrassendste aan deze film – naast dat het gewoon een mooie en goedgemaakte film is – is de rol van Anne Hathaway. Je kent haar waarschijnlijk vooral uit The Devil Wears Prada, maar hier toont ze écht een actrice te zijn. Ik weet niet zeker of ik haar Oscarnominatie terecht vond (ze stootte daarmee bv. wel Sally Hawkins van het lijstje (voor Happy-Go-Lucky)), maar ze toonde wel een mooie nuance tussen kwetsbaarheid, egoïsme, hulpeloosheid en liefdevolheid…
Rachel Getting Married gaat over Kym, een ex-verslaafde die voor de bruiloft van haar zus wordt opgehaald uit het afkickcentrum om deze bij te wonen. Natuurlijk weet je dan: daar zitten nog niet-uitgesproken conflicten “waiting to touch the surface”. Ergens doet het grote feest ook wel wat denken aan Robert Altman-films, en soms is die violist die de hele tijd rondloopt (het is best een creatieve familie) wat irritant (’s ochtends bij de koffie een viool, kom op!), maar over het algemeen toont Demme juist heel open en realistisch hoe dit weekend verloopt. Doordat het zo ongedwongen en niet-geënscèneerd aanvoelt, stijgt de geloofwaardigheid, waardoor je makkelijker meegevoerd wordt in het verhaal.
Ja, ik vond het ’n mooie film. Niet een film waar ik altijd zin in heb, maar als de tijd daar is, dan is het ook fijn genieten…