The Reader (2008)
Ik heb lang gewacht met het kijken van The Reader, en achteraf gezien snap ik dat ook wel. Ook al is het wel een erg goed gemaakt drama…
Kate Winslet gaat een beetje op de Meryl Streep-toer. Ik moet toegeven dat ik vroeger als klein manneke een gruwelijke hekel aan Meryl Streep had (ik noemde haar “Meryl Creep”), en dat kwam vooral omdat ik haar ooit in een enorme zeikrol had gezien, en toen nog niet zag dat dat vooral erg goed acteren was.
Kate Winslet doet nu een beetje hetzelfde, met dat verschil dat ik weer ontdek dat ik er niet van hou als mooie vrouwen zich bewust lelijk maken, maar dan schijnbaar toch nog aantrekkelijk zijn voor mannen (of in dit geval: Duitse jongetjes). Ergens is de schoonheid van een vrouw voor mij heilig (dit bedoel ik zeker niet oppervlakkig en ik kan hier wel langer over uitweiden, maar daar is het hier de plek niet voor), en ik vond Charlize Theron in Monster, of Angelina Jolie in Changeling juist wel erg goed, maar hier kreeg ik een beetje een hekel aan Kate.
Waarschijnlijk is dit echt gewoon mijn probleem hoor, maar ik kon me dus niet identificeren met het Duitse jochie dat zo verliefd op haar werd dat het uiteindelijk z’n hele leven beïnvloedde…
Okay, ik zeik misschien wel te veel. The Reader is een erg knap gemaakt emotioneel drama, waar je gewoon goed voor moet gaan zitten. En ik snap ook best dat je daar niet altijd zin in hebt. Maar als je er wel zin in hebt, dan zul je echt wel genieten, ook al verrast de film eigenlijk nooit…