District 9 (2009)
Neill Blomkamps debuutfilm is behoorlijk opmerkelijk. Als je z’n cv ziet wordt het allemaal wat duidelijker hoe hij het voor elkaar heeft gekregen, want het meest opmerkelijke aan de film is misschien wel de ‘production value’ van District 9, een maatschappijkritische (?) sci-fi speelfilm.
In District 9 volgen we Wikus van der Merwe, een nogal naïeve en racistische ambtenaar die verantwoordelijk is voor het verhuizen van een kamp buitenaardse vluchtelingen naar een andere locatie.
Ik hoor je denken: “Wat, wat, …wat?“.
Inderdaad: District 9 heeft een interessante achtergrond. En doordat de film als soort van documentaire is gefilmd, krijg je niet alle informatie perfect voorgeschoteld, wat alles juist geloofwaardiger maakt. Daarom moest ik even aan Cloverfield denken, ook al is District 9 niet ‘handycam handheld‘ gefilmd…
Natuurlijk gaat er iets mis, maar dat verklap ik niet. Wat ik wel wil vertellen is waarom ik de film opmerkelijk (en goed) vond. District 9 is een Zuid-Afrikaanse productie. En als je dan de aliens ziet, dan kun je weinig anders denken dan: “Shit, hoe hebben ze dát voor elkaar gekregen?“. Natuurlijk had het “Peter Jackson presents” iets moeten doen vermoeden, but then again: Quentin T. ‘presents‘ ook van alles, maar dat voorspelt helemaal niks goeds.
Hier gaat de ‘presentatie’ echter een stuk verder: de aliens uit District 9 zijn gemaakt in de WETA Workshop van Jackson. En inderdaad: die hebben ook Lord of the Rings en King Kong gemaakt. Dus vandaar dat de aliens zelf er goed uit zien. Een kleine smet vond ik wel dat de CGI-aliens niet zo natuurlijk over kwamen, ondanks Blomkamps ervaring als ‘animator’ voor een film als 3000 Miles to Graceland en series als Dark Angel en Smallville. Of zou het feit dat de alien met de naam Christopher Johnson en z’n zoontje als enigen wél ‘menselijk’ bewegen (en emoties tonen) een extra laag in de film zijn? Dat denk ik overigens niet…
District 9 verwijst natuurlijk ook naar de recente geschiedenis van de apartheid. De titel verwijst naar het voormalige “District 6”, waar zwarte Zuid-Afrikanen bij elkaar werden gepropt in een kamp. Daarnaast lijkt het ‘klikken’ in de alien-taal ook wel wat op dat taaltje uit The Gods Must Be Crazy, wat de metafoor nog versterkt. Gelukkig wordt dit nergens onsubtiel gedaan, maar het toont ook wel weer hoe echte kunst vrijwel altijd uit pijn, schuld of enige andere vorm van worsteling voortkomt. Hiermee wil ik overigens helemaal niet de indruk wekken dat District 9 een ‘zware’ film is. Het is ook zeker een erg onderhoudende en spannende sci-fi, en nummer 73 in IMDbs top 250..!
Maar de film liet me me wel weer afvragen: zouden wij in Nederland misschien té gelukkig zijn, en daarom geen films als Tsotsi of District 9 kúnnen maken? Ook al is deze film niet foutloos hoor, en kan ik met bovenstaande ook niet direct het succes van Rembrandt, Van Vondel en andere helden uit de Gouden Eeuw verklaren ;).
Ik heb deze destijds in de bioscoop gezien, bij gebrek aan beter. Ik vond het verhaal beter dan de uitwerking.