Tape (2001)
Ik weet niet meer welke Richard Linklater-film ik als eerste zag. Was het Before Sunrise op aanraden van Roger Avary, of was het Waking Life? Natuurlijk doet dat er ook niet toe, maar nu ik Tape heb gezien kan ik alleen maar wéér concluderen: ik ben fan van hem en van z’n capaciteiten om écht dialogen te schrijven.
Want hoe krijg je een film over drie mensen in een motelkamer anders voor anderhalf uur boeiend?
Tape was die Linkerlater-film die er altijd tussendoor is geglipt. Ik kon me misschien ook wel niet voorstellen hoe een film over drie mensen in een motelkamer interessant kon zijn. Natuurlijk had m’n ‘ervaring’ met Linklaters films moeten winnen van dit wantrouwen, en gelukkig deed het dat vorige week ook. Tape past zeker wel tussen – in mijn ogen – fantastische films als Before Sunrise, Dazed and Confused, Slacker, Fast Food Nation, Before Sunset en Waking Life. A Scanner Darkly vond ik zeker ook interessant, maar het ‘rotoscopen’ kende ik al van Waking Life. Bad News Bears heb ik niet gezien, maar volgens mij heeft ie die ook vooral voor z’n kids gemaakt. En natuurlijk was School of Rock gaaf, en niet alleen door Jack Black. Ben wel benieuwd naar z’n nieuwste: Me and Orson Welles.
Tape gaat over de vrienden Vince en Jon die elkaar treffen in Vince z’n motelkamer. Het gesprek dat zich ontvouwt toont direct dat er wat onverwerkte dingen zitten in hun vriendschap, en eigenlijk voelt Jon zich wat superieur: hij is namelijk succesvol filmmaker geworden, terwijl Vince nog altijd z’n geld moet verdienen met het dealen van wiet e.d.
De rollen veranderen echter in de loop van het gesprek. Zeker als Amy ter sprake komt, een kleine rol van de ontzettend mooie Uma Thurman. Jon wordt overigens gespeeld door Robert Sean Leonard, die eindelijk weer eens in een goede film mocht spelen sinds z’n doorbraak met Dead Poets Society.
Okay, genoeg gelul: Tape is erg goed. Juist én zeker gezien het feit dat het dus maar drie acteurs en één motelkamer nodig heeft…