The Box (2009)
Zou Richard Kelly het toch weer geflikt hebben? Na Donnie Darko en Southland Tales komt ie nu met The Box, op het eerste gezicht ongegeneerd en keihard gejat van een Twilight Zone-aflevering (Button, Button), wat toevallig de enige TZ-aflevering was die ik me nog enorm goed kon herinneren. Het is namelijk die aflevering waarbij een stelletje in financiële problemen een “doos” krijgt thuisgestuurd met een knop erop, met de instructie: “Als je op deze knop drukt gebeuren er twee dingen: ten eerste sterft er ergens in de wereld iemand die je niet kent, en ten tweede krijg je 200.000 dollar.”
In The Box is het bedrag natuurlijk aangepast aan de tijd, en kunnen Cameron Diaz (met een onverklaard ‘southern belle’-accent) en James Marsden maar liefst één miljoen dollar ‘winnen’ als ze op de knop drukken. En ondanks dat het superaardige mensen zijn, die strontverliefd zijn op elkaar, drukken ze toch. En natuurlijk hadden ze dat beter niet kunnen doen…
Het verhaal is dus gebaseerd op die TZ-aflevering (zelfs ’t doosje is exact hetzelfde, behalve dat het hout nu ietsjes donkerder is), die geschreven is door Richard Matheson. Nu zullen de echte sci-fi-classic-liefhebbers meteen roepen: “Hey, schreef die niet ook I Am Legend, waar Last Man on Earth, The Omega Man én I Am Legend op gebaseerd zijn?“. En dat is inderdaad waar.
Met andere woorden: het basismateriaal voor de film is dat van een klassieke sci-fi-film, die natuurlijk altijd een belangrijke boodschap bevatten. De TZ-aflevering was echter zo ‘kort’ dat daar geen ruimte was om deze essentie ver uit te werken, en dat tracht Richard Kelly hier dus wel te doen. Maar of ie daar in slaagt of faalt is voor mij nog niet helemaal duidelijk. Ik zit wel al een paar dagen te ‘peinzen’ over de film, en ergens wil ik Kelly wel het voordeel van de twijfel geven. Maar daarvoor moet ik ‘m nog zeker één of twee keer zien, om mijn ’theorieën’ te testen. Enkele dingen die m’n theorieën beïnvloeden zijn o.a. het aanhalen van Sartre’s “Hell is other people”, het gegeven dat mensen niet volledig ‘onder invloed’ komen van een externe kracht en het feit dat ik tijdens de film meerdere keren aan The Happening moest denken. Niet dat het hier over zelfmoorden gaat, maar wel qua thematiek plus het feit dat het echt geen film is die iedereen zal trekken…
Eigenlijk heb ik wel groot respect voor een filmmaker als Richard Kelly, die in elk geval probeert om misschien wel een klassieke sci-fi thriller te maken. Alleen jammer dat ik nog niet door heb of hij daarin geslaagd is. Mijn eerste reactie was “Mwah, toch niet weer zo’n mislukte ‘remake’ hè?”, maar nadat de film wat in m’n hoofd is blijven sudderen lijkt ie toch een stuk meer te doen dan ik in eerste instantie dacht…
Interessant, zeker als je ‘m effe laat bezinken…