Blowup (1966)
Helaas, in m’n wens om weer een klassieker te ontdekken en daar gruwelijk van te genieten koos ik afgelopen maandag voor Antonioni’s Blowup uit 1966, maar hier kwam ik echt helemaal niet in. Zou het de “influenza C” zijn geweest, of ligt de film me (nu) gewoon niet?
Blowup (of Blow Up, Blow-Up, take your pick) gaat over een Britse fotograaf die betrokken raakt bij een moordcomplot, of toch niet? Ik vind het echt jammer dat de film me niet echt raakte, dus ik ben op zoek geweest op IMDb e.d. om te achterhalen of ik nu echt iets gemist heb of zo, en ik kwam wel degelijk wat interessante dingen tegen. Zo bevatten behoorlijk wat ‘user comments’ op IMDb de opmerking dat mensen ‘m vaak beter gaan vinden naarmate ze ‘m vaker zien. Dan is het dus wel mooi meegenomen dat ik de DVD in eigen bezit heb, maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik niet direct de behoefte heb om ‘m wéér te gaan kijken. Misschien dat het feit dat ik de film al meer dan een jaar in bezig heb en nu pas heb gekeken op een zweverig spiritueel vlak wel iets betekent, maar zo ver ga ik niet…
De film tast het schemergebied tussen werkelijkheid en fictie af. Heeft hij nou een moord gefotografeerd, of toch niet? En waarom is hij zo’n oppervlakkige dipshit? En waarom schiet niemand die mime-achtigen in die Jeep af?
Haha, ik probeer maar wat te provoceren hoor. Ik geef echt wel toe dat het nu gewoon niet mijn film is, en zal Antonioni echt niet afzeiken omdat ik ’t toevallig niet voel. Daarbij wil ik zeker Professione: reporter en Zabriskie Point nog wel zien, en die laatste echt niet alleen omdat ik daar ook ben geweest ;-) .
Tijdens het kijken had ik wel allerlei gedachten en gevoelens die me lichtelijk in de richting van de waarschijnlijke essentie van de film stuurden, maar ik kwam er niet. Want natuurlijk zal dat veel te rustige publiek bij een optreden van The Yardbirds (met Jeff Beck en Jimmy Page) iets betekenen, of het feit dat hij op een gegeven moment zeurt dat hij graag gruwelijk veel geld heeft, en intussen wel in een Rolls Royce cabrio rondrijdt. En het gegeven dat hij na een feestje wakker wordt in een onbekend huis waar verder helemaal niemand meer is zal ook wel iets te maken hebben met dat er veel zich ook alleen in z’n hoofd afspeelt en zo, en misschien moet ik ‘m inderdaad toch nog maar een keer gaan kijken ja… over een jaar of zo…