The Soloist (2009)
Hè, jammer…
Helaas deed The Soloist het niet voor me. Zou het komen doordat ik ‘m ’s avonds laat best moe in bed heb gekeken, of is de film toch niet zo interessant als het verhaal erachter…?
The Soloist gaat over Nathanial Ayers, een real-life cello-speler die in z’n tweede jaar op Juilliard stemmen begint te horen en een bepaalde vorm van schizofrenie lijkt te ontwikkelen. Aan het begin van de film ontmoet LA Times-columnist Robert Downey Jr. deze rol van Jamie Foxx, en besluit een column over hem te schrijven. Het resultaat: veel positieve reacties en een verhaal over iemand die iemand anders zo graag wil helpen zonder zich af te vragen of die ander dat wel wil…
Nee, ik voelde weinig bij de film. Terwijl regisseur Joe Wright hiervoor toch wel Atonement en Pride & Prejudice maakte, die me wél raakten. Ergens lijkt het alsof ze alles iets te lichtzinnig hebben opgenomen, zo van: “Het verhaal is al best indrukwekkend, laten we het maar rustig aan doen vandaag.”
Natuurlijk zal dat niet zo zijn, maar als je een film wilt zien over ‘struggling artists’, kijk dan in elk geval Lenny, White Lightnin’, Sweet and Lowdown of de docu The Devil and Daniel Johnston. Die zijn in elk geval allemaal zeker twee tot drie keer beter…