Iron Man 2 (2010)
Ja, ik vond de eerste Iron Man eigenlijk heel vet en ook best goed. Iron Man 2 is vooral een deel twee, of zoals Yogurt in Spaceballs over een vervolg spreekt: “… 2: the search for more money”. Bummer..!
Waar ik in deel 1 nog volledig mee kon gaan in het redelijk absurde gegeven dat iemand een apparaat in z’n borstkas inbouwt wat hem niet alleen het leven redt, maar ook in staat stelt om – in combo met “the suit” – de superheld uit te hangen, daar vond ik de technische nerdstuff in deel 2 bijna lachwekkend. Ik weet dat het uiteindelijk maar een heel klein subtiel verschil in regie én scenario-opbouw kan zijn, maar waar ze dat in deel 1 wel “geloofwaardig” wisten te krijgen, lukt dat in deel 2 dus niet. Ook al staat Jon Favreau weer aan het roer…
Okay, Scarlett Johansson kicks ASS..! Verder gaat haar rol niet, net zoals alle rollen in dit deel geen diepgang hebben. In het begin kreeg ik nog een “Hoogmoed komt voor de val?“-gevoel bij de arrogantie van Downey Jr.’s Tony Stark, maar die potentieel-interessante draai zit ook niet in de film. En daarmee is ook de aanwezigheid van Sam Jackson, Sam Rockwell én Mickey Rourke vooral leuk, maar maakt het de film helaas nergens beter.
Nee, hoe meer ik typ, hoe meer ik voel dat ie me echt tegenviel. En ik was al zo blij dat ik ‘m gewoon in 2D kon zien, dus zonder lastige bril op m’n neus. Snel vergeten dan maar…
Oh ja: voor de échte comic-nerds: blijf zitten tot ver voorbij de aftiteling, want de hele film is al een prelude voor die Avengers-film die er aan zit te komen, maar er zat iemand voor ons die bij dat aller-, allerlaatste shot zich bijna een orgasme schrok van opwinding…