The Last Airbender (2010)
Weet je, ik ben best een groot fan van M. Night Shyamalan. Waar velen z’n eerste film (The Sixth Sense) het beste vinden, vind ik z’n films eigenlijk steeds beter worden. In elk geval steeds intrigerender… Ondanks dat The Last Airbender zo’n GRUWELIJKE recensies kreeg in Amerika hoopte ik dat de film juist zo slecht beoordeeld werd omdat z’n films steeds persoonlijker worden, en deze gewoon niet meer ‘begrepen’ wordt door recensenten. Maar ik moet eerlijk toegeven: ik begrijp de slechte recensies wel, grotendeels…
The Last Airbender voelt het eerste half uur als een kinderfilm. En dan bedoel ik ook een film voor kinderen die niet letten op geloofwaardigheid van het acteren e.d.. Want boy o boy, wat acteren drie van de hoofdrolspelers SLECHT. Ik vroeg me serieus bijna af of Shyamalan hier iets mee wilde zeggen, maar denk toch dat het hele project één grote mislukking is geworden. Ook al begrijp ik wel waarom Shyamalan deze film wilde maken. Maar ik kreeg door dit acteren bijna respect voor dat mega-irritante meisje uit de Narnia-films. Bijna dan hè ;).
De film is gebaseerd op een animatieserie uit de jaren negentig. En eigenlijk gaat de film over een jochie die moet leren omgaan met z’n emoties. Maar dan bedenk ik me meteen weer hoe goed Where the Wild Things Are was, want die film deed het helemaal goed. In The Last Airbender kom je er aan het eind achter wat Shyamalan ‘wil’ met deze film, en weet je ook direct dat er nog zeker één vervolg gaat komen. Maar om bij dat einde te komen moet je wel door heel veel onsamenhangende, ongenuanceerde en – had ik dat al gezegd – gruwelijk slecht geacteerde ’toelie’ heen. Erg jammer…
Maar toch: het is zeker niet de slechtste film die ik dit jaar gezien heb, want ik zag eerder dit jaar al Centurion en Solomon Kane in de sneak. En m’n volgende recensie wordt die van Piranha 3D ;). Daarin werd ik echt misselijk van de 3D, en dat was hier niet het geval, ook al zag alles er nogal grauw uit…