Professione: Reporter (a.k.a. The Passenger – 1975)

Een tijdje geleden zag ik Antonioni’s Blowup, en daar kwam ik helaas niet echt ‘in’. Gelukkig was dat bij Professione: Reporter niet het geval… Boy o boy, wat was dit heerlijk rustig (en traag) genieten…!

Ik moet eerlijk toegeven: deze film moet ik echt nog wel vaker zien om precies door te hebben hoe alles in elkaar hoort te vallen, maar gelukkig is de laatste scène van de film zo geweldig gemaakt, dat elke viewing sowieso dat toetje aan het eind heeft. Dat ik daarnaast één locatie uit de film tot op de vierkante meter herkende van m’n recente bezoek aan Barcelona, dat maakte dat ik nóg meer meegevoerd werd in de film. Ondanks dat dit – en dat heb ik al gezegd – een erg trage film is, en dus vrijwel niet geschikt voor ‘hedendaagse popcorn-kijkers’.

Ik ga nog iets eerlijk toegeven: ik heb ook wel eens moeite om mijn gewenning aan snellere en plotgedreven films los te laten. Een film waar ik dat gelukkig eerder dit jaar bij los kon laten, en waar zeker meer overeenkomsten mee te vinden zijn, was The Limits of Control van Jim Jarmush. En als ik terugdenk aan Blowup, die ik toentertijd niet echt ‘voelde’, dan herinner ik me die film nog een stuk beter dan menig film die ik in de afgelopen weken zag. Met andere woorden: ik herinner me het mogelijk niet op een manier die ik verwacht, maar de films van Antonioni blijven wel zeker hangen, en dat gaat deze ook doen…

Okay, waar gaat Professione: Reporter over? Als je niet volledig woordblind bent snap je natuurlijk direct dat de film over een journalist gaat, en misschien is dat wel meer dan een oppervlakkige titel. Want wat doet een journalist? Hij duikt inderdaad in een onderwerp, waar ie dan alles over wil weten, en waar ie zich zelfs in kan verliezen. De reporter in deze film wordt gespeeld door Jack Nicholson, die ergens in Afrika op zoek is naar rebellen om hun verhaal te vertellen. Er gaat veel mis, hij raakt behoorlijk gefrustreerd en down, en als de buurman in z’n hotel ’t loodje legt ziet hij een kans om uit z’n eigen leven te ontsnappen.

Ik kan meer vertellen over het verhaal, maar één van de gavere dingen bij het zien van deze film was dat ikzelf zo goed als niks wist. Ik wist wel dat we de fijne Maria Schneider nog tegen zouden gaan komen, en de manier waarop Antonioni haar introduceert deed mijn deels-door-hedendaagse-films-beïnvloedde-geest verwachten dat ze een andere rol in het verhaal had dan uiteindelijk blijkt, of toch niet? Ik zal niets verklappen, maar dit is één van de dingen die ik een volgende viewing eens beter zal ‘onderzoeken’. Want misschien zat dit vermoeden mij ook wel wat in de weg…

Enige dat me nog rest te zeggen is dat ik zijn rit door het Spaanse platteland wel erg graag na zou doen, want wie denkt er nooit over na om je bekende leven lekker achter te laten en te genieten van de vrijheid, waar dat ook toe mag leiden..?

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0073580