The Social Network (2010)
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik kan nog maar een paar vrienden noemen die géén Facebook-account hebben. Ik kan waarschijnlijk meer mensen noemen die ik door Facebook juist heb leren kennen, en misschien zelfs voorzichtig ‘vrienden’ mag noemen. Dat social media een enorme invloed op ons leven hebben hoef ik niemand meer uit te leggen, maar waarschijnlijk weten we over 10 jaar pas hoe groot die impact écht is geweest. En dan komt er nu een geweldige film over de maker(s) van Facebook, die ik dan afgelopen dinsdag wél al heb kunnen zien, omdat ie in de sneak was. David Fincher has done it again…
The Social Network is een film die onze tijdgeest perfect vangt. Ben erg benieuwd hoe nostalgisch we over 30 jaar terugkijken op deze film. De film die op een begrijpelijke manier heel veel technische termen over ons heen weet te gooien, maar die nergens uit de nerd-bocht vliegt. Een film die het academische leven en haar verleidingen erg goed in beeld brengt, waarmee de motivatie van Facebook-founder Mark Zuckerberg mooi genuanceerd wordt neergezet.
Ja, de film boeit van begin tot eind. Natuurlijk komt dat doordat ik als freelancer Facebook ook vaak zie als ‘het koffiezetapparaat waar je overdag effe een praatje maakt met collega’s (lees: vrienden) en ’s avonds uitzoekt naar welk feest je moet, of welke film je moet gaan zien’. Nou, als je dat ook maar voor een half promille ‘voelt’ als je aan Facebook denkt, dan vind jij The Social Network in elk geval al interessant. En de reden dat Fincher en schrijver Aaron – The West Wing, A Few Good Men – Sorin veel credits verdienen is dat ze een nerd-wereld niet alleen voor een zeer groot publiek ’toegankelijk’ en begrijpelijk hebben gemaakt, maar dat ook in een vorm gegoten hebben die je helemaal niet doen beseffen dat de film 120 minuten duurt.
Mark Zuckerberg was een Harvard-student die met de hulp van wat vrienden het voor elkaar kreeg de servers van het Harvard-netwerk te crashen door een soort hotornot.com, versie 2.0 te creëren, die juist interessant was doordat het geen onbekende meiden waren, maar allemaal meiden die op de Harvard-campus woonden. De motivatie in de film is dat hij zich gefrustreerd wil afreageren doordat z’n vriendinnetje het heeft uitgemaakt (in een geweldige openingsscène, waar de rationele wereld van de 001101011-nerd botst met de emotionele van een relatie), en ergens hoop ik dat ook dat op waargebeurde feiten gebaseerd is. Die break-up is namelijk het uitgangspunt voor Zuckerberg om uiteindelijk Facebook te creëren, en doordat Facebook ook een deel van mijn leven is geworden hoop ik dat de beweegredenen erachter in elk geval ‘menselijk’ waren. Want de film verdedigt Zuckerbergs kant, ook al wordt hij door Jesse – Roger Dodger, Zombieland – Eisenberg neergezet als een gruwelijk intelligente maar sociaal-onhandige nerd. Hij was en is (volgens de film, maar ik meen dat dat ook wel waar is) nooit geïnteresseerd geweest in de gruwelijke hoeveelheid geld die hij kon verdienen met Facebook.
Tijdens het kijken van de film moest ik aan het “zoals de waard is, vertrouwt ie z’n gasten”-gezegde denken, en wel om de volgende reden. De grootste kritiek op Facebook is namelijk de manier waarop met privacy wordt omgegaan. Waarschijnlijk wordt deze kritiek echter gespuid door mensen die de (commerciële) mogelijkheden zien van al die persoonsgegevens, en mogelijk vanuit een combinatie van jaloezie, afgunst en hebzucht daar een kritiekpunt van maken. Terwijl Zuckerberg zich hier (in de film althans) compleet niet mee bezig houdt, omdat zijn beweegredenen ‘nobel’ lijken. Hij doet het om op te vallen bij de juiste disputen, om een meisje te imponeren, of om zo’n andere reden waarom je íets doet tijdens je studietijd. En Fincher levert een film af die mij op dát vlak óók raakte.
Ja, ik vond The Social Network een geweldige film. Als direct en leuk vermaak, maar zeker ook omdat de film me nu, drie dagen later, nog steeds na laat denken over waar ie in essentie over gaat…
Ik ben één van die paar mensen op deze aardbol die geen facebook, hyves en/of twitter account heeft. Ik was daar altijd al heel blij om en kan daar na het kijken van Social Network ook nog een gepast gevoel van trots aan toe voegen. Ik zeg niet dat Facebook viezer is als welk ander groot bedrijf dan ook, als ik een blikje cola opentrek zullen daar ook koppen voor gerold hebben, maar van facebook WETEN we nu dus dat de narcistische dweep erachter een meedogenloze dief is, zijn klanten ziet als ‘vee’ en zowel on- als offline nooit een echte vriend zal (mag) hebben.
Ja. De film heeft me best boos gemaakt, dus da’s alvast een verdienste. Oscarwaardig echter? dunno. qua acteerwerk wel, maar beste film? denk ’t niet maar kan ik niet over oordelen omdat ik teveel niet gezien heb. Ik heb dus ook geen facebook account waardoor ik niet bij voorbaat al fan was. Wat ik niet snap is dat niet iedereen meteen na deze film gezien te hebben met het schaamrood op de wangen z’n facebook profiel opheft. Toch vee? (Met die uitspraak maak ik hier waarschijnlijk geen nieuwe ‘vrienden’ maar ik heb een paar echte, en da’s genoeg.)
Vond ‘m zeker mooi – vind Fincher altijd goed – maar… ik miste iets. Ik vond het personage net iets te twijfelachtig qua betekenis.
Ik hoopte op: “Een buitenbeentje zonder ‘echte’ vrienden creëert de grootste ‘friends’ weblog allertijden, en vind wederom eenzaamheid.”
Of: “Een gewetenloos klootzakkerig mannetje creëert de grootste friends weblog, waardoor de essentie van het ‘online sociaal bestaan’ een cynische, koude en betekenisloze draai krijgt.”
Of: “Een betekenisloos ietwat pathetisch individu creëert een briljant online social network, en vind betekenis en eventueel liefde door zijn eigen verworven binding met de wereld.”
Naar mijn mening is hij niet één van deze opties. Een mooie film, maar iets teveel plot en te weing karakter. Dat is normaal gesproken iets waar Fincher juist bijzonder sterk in is. De balans tussen imposante vorm, en menselijke inhoud en diepgang. (zie “Se7en”, “The Game”, “Fight Club”, “Panic Room”, “Zodiac” en “Benjamin Button”, zelfs “Alien III”) Anyway, zeker de moeite waard.