Scott Pilgrim vs. The World (2010)
Allereerst: wat een spektakel..!
Allertweet: wat een tiener-/puberfilm..!!!
Natuurlijk werd ik ook achterovergeslagen door de comic-achtige manier van vertellen. Natuurlijk was ik benieuwd naar de nieuwe van Edgar – Shaun of the Dead – Wright. Maar helaas was de overweldiging al over voordat de aftiteling voorbij was. En dat kwam vooral doordat de film richting het einde mij steeds minder kon boeien…
Ik was een beetje huiverig, nadat ik al zo’n tien keer de trailer had gezien. Maar de 8,0 op IMDb verraste me vooraf, en nu achteraf ook nog wel een beetje, alhoewel ik kan begrijpen dat als je tussen de 15 en 21 bent en deze film ziet, dat je ‘m misschien wel een 10 wilt geven. Zeker als je niet weet dat film meer kan zijn dan enkel vermaak. Daarnaast begon de film verrassend anders dan ik verwachtte, en heb ik me zeker wel vermaakt hoor. Maar net als de motivatie van hoofdrolspeler Michael Cera zo’n vijf minuten voor het eind ineens wegvloeit, zo vloeide ook mijn waardering voor deze film nogal rap weg.
Scott Pilgrim vs. The World gaat over een drollerige kerel van 22 die ook wel weet dat z’n relatie met de 17-jarige Knives Chau (“She’s Chinese!”) niet is wat hij wil qua relaties. Als hij Ramona Flowers dan tegenkomt, nadat hij net over haar gedroomd heeft, raakt ie in één keer compleet hoteldebotel en rent als een mak hondje achter haar aan. Als we dan even later ook nog een ex van ‘m zien, dan weet je het zeker: laat alle drang naar geloofwaardigheid los, want dat soort vrouwen vallen niet op zo’n type ‘kerel’. Scott doet namelijk meer denken aan een schoothondje dan aan iemand waar een vrouw seks mee wil hebben. Althans, dat hoop ik, want anders moet ik m’n hele beeld van het vrouwelijke geslacht bijstellen… ;)
De film is doorspekt met videogame- en comic-FX. Als een telefoon over gaat, dan zie je letterlijk “RRRRRRIIIIIINGGGGGGG” door ’t beeld vliegen, en akkoorden op een gitaar (Scott zit in een neo-punk bandje) zie je ook letterlijk door de ether vliegen. En ik moet ook toegeven: de film is erg strak gemonteerd, bevat heel veel vette actiescènes, grappige vondsten en wat dies meer zij, maar waarom niet iets meer aandacht besteden aan het verhaal, en de geloofwaardigheid daarvan?
Ach, misschien ben ik wel gewoon te oud voor dit soort films. Maar waarom vond ik Kick-Ass dan wél vet?