Ong Bak 3 (2010)
In de eerste twee Ong Bak-films toonde Tony Jaa dat er qua vechtskills weinig mensen dichter bij de legendarische Bruce Lee komen dan hijzelf (mening van een leek, btw…), en in Ong Bak 3 probeert ie daar flink wat diepgang aan toe te voegen. Dat is bewonderenswaardig, maar wel risicovol. Blijkt ook wel uit de reacties van ‘fans’ op dit derde deel…
Ong Bak 3 krijgt een 4,5 op IMDb. Natuurlijk mag je eigenlijk niet echt op zo’n IMDb-cijfer af gaan, maar omdat veel mensen dat wél doen wil ik dit toch een beetje trachten te verklaren. In de eerste alinea zie je de waarschijnlijke hoofdreden, want als je ziet hoe gruwelijk vet de gevechten in de eerste twee delen waren (echt serieus: kijk die, alsmede Tom yum goong, met een geweldig 7-minuten-durend gevecht in één take..!), dan verwacht je in deel 3 net zoveel vetheid. En als je dat verwacht, dan word je zeer waarschijnlijk teleurgesteld. Terwijl Tien (Tony Jaa’s karakter in de films) in dit derde deel juist een spirituele overwinning boekt. Waar hij in deel 2 nog dacht dat hij pas de beste ‘warrior’ zou zijn als hij het gebruik van wapens perfectioneerde, leert ie in deel 3 dat hij z’n eigen woede en demonen moet overwinnen om z’n vijand te verslaan.
Helaas durfden Jaa en consorten hier niet voldoende tijd in te steken, want dat had van Ong Bak 3 een écht interessante film gemaakt. Ze hebben echt wel geweten dat de fans ook gewoon vette gevechten verwachtten, maar ze wilden ook meer met deze film. Dat is bewonderenswaardig, maar doordat ze er nu een beetje tussenin blijven hangen, is het resultaat niet geweldig. Achteraf gezien moet ik ook een beetje aan de Matrix-trilogie denken, maar om daar écht iets over te kunnen zeggen zou ik de drie Ong Bak-films nog een keertje ‘back-to-back’ moeten kijken.
Vertel ik nou niks over de inhoud van de film?