Two-Minute Warning (1976)
Leuk om een ‘grote’ film met Charlton Heston, Gena Rowlands, Beau Bridges, John Cassavetes en vele anderen uit 1976 nu pas te zien. Raar ook om te zien dat deze film zo werd afgebrand toentertijd, en op IMDb ook maar een 5,9 krijgt. Ik werd namelijk lekker meegezogen in Two-Minute Warning, mede dankzij de strakke editing en ook gewoon omdat ie heerlijk ouderwets spannend was.
Tijdens het kijken, en ook nu ik er aan terug denk, moet ik meteen ook denken aan Dirty Harry, die wel wat ouder is, maar die eenzelfde sfeer neerzet. Een onbekende en moeilijk-tegen-te-houden moordenaar ‘on-the-loose’. Maar waar Scorpio in Dirty Harry nog op onverwachte plekken opdook, hier is het vrij snel in de film duidelijk dat de ‘sniper’ het gemunt heeft op iemand in het 91.000-personen tellende publiek van een grote football-wedstrijd. Maar op wie? En waarom? En, en, en…?
Het antwoord dat de film op deze vragen geeft was de reden dat Roger Ebert deze film bijvoorbeeld keihard afzeek toen ie uitkwam. “It gave me a creepy feeling“, is de zin waarmee hij z’n recensie beëindigt. Maar is dat niet juist een compliment?
Okay, ik ga geen scherpe maatschappijkritiek zoeken in deze film. Natuurlijk toont Cassavetes’ rol een arrogantie die mogelijk wel bekritiseerd mag worden, en kun je ook wel vraagtekens zetten bij het optreden van de politie en de tv-crew, maar zo diep wil ik bij deze film eigenlijk niet gaan.
En inderdaad, als je de grootsheid ziet van de productie, en de daarmee waarschijnlijk gepaard gaande hoge verwachtingen van het tóenmalige publiek, dan kan ik me ook wel voorstellen dat ie wat kan tegenvallen. Nu zo’n 34 jaar later vond ik het gewoon wel een vette film. Niet een film die ik nog 10x ga kijken, maar wel één waar ik lekker in werd meegevoerd…
IK heb deze nog in de bioscoop gezien en ik herinner me, dat ik (als toen bijzonder fanatieke filmfan) alleen door de prijs die ik ervoor betaald had werd weerhouden om de zaal te verlaten. Wat een V-E-R-V-E-L-I-N-G. Soap opera met twee minuten actie. Dit misbaksel hoef ik nooit meer te zien. Tenzij in combinatie met “Manos, the hands of fate”. Maar ik neem dan wel een cyanide pil mee. Voor het geval dat.
Heeee, je hebt ‘m gezien. Vet!
Heerlijke film! Ik ga ‘m wel nog 10x kijken ;-)
Next tip: “The Boston Strangler”(’68/Richard Fleischer)
Geweldigie film.
-Fabe