Legend of the Fist: The Return of Chen Zhen (2010)
Na het zien van de trailer had ik erg veel zin in dit vervolg (?) op Bruce Lee’s Fist of Fury, die ik nooit gezien heb, maar waar aan het eind toch iedereen overhoop geknald schijnt te worden. Ik moet zeggen dat ik ook best genoten heb, alhoewel de film minder spectaculair is dan de trailer doet vermoeden, maar op een ander vlak wel wat verraste. Jammer dat het verhaal zo ‘bekend’ is…
Legend of the Fist: The Return of Chen Zhen start dan wel in het Frankrijk van de Eerste Wereldoorlog (ik wist ook niet dat er 150.000 Chinezen de geallieerden hielpen tegen de Duitsers), maar het verhaal speelt zich voor 95% af in Shanghai, rond 1925. De Japanners zijn China al subtiel aan het binnenvallen, ook al lijkt Shanghai nog altijd een best hippe stad om in te wonen. Chen Zhen, een rol van Donnie – Ip Man – Yen, heeft een andere identiteit aangenomen, omdat Bruce Lee in dezelfde rol ooit huis heeft gehouden in een Japanse dojo, en dus niet zo geliefd is bij de Japanse ‘bezetters’. Hij wordt vrij snel manager van een nachtclub, waar diverse nationaliteiten genieten van vooral de zang- en danskunsten van Shu Qi, die je mogelijk kent als die mysterieuze Chinese meid uit New York, I Love You.
Langzaam wordt duidelijk dat Chen Zhen meer is dan een oorlogsveteraan-turns-nachtclub-manager, want hij is namelijk lid van het Chinese verzet, die ondergronds strijden tegen de steeds groter wordende invloed van de Japanners. En daarin vind ik deze film een stuk interessanter (en beter) dan bv. Shanghai, die film met John Cusack en Ken Watanabe die vorig jaar nogal onopvallend uit kwam. Deze film voelt wat authentieker, waar je bij Shanhai voelde dat ie door een ‘buitenlander’ was gemaakt. Maar als je Donnie Yens Ip Man-films hebt gezien, dan bekruipt je waarschijnlijk ook af en toe het gevoel dat je deze film al gezien hebt…
Het – overigens niet-overkomelijke – probleem van Legend of the Fist: The Return of Chen Zhen is namelijk dat het verhaal nogal standaard wordt verteld. Verraad vanuit onverwachte hoek? Check. Lompe Japanse generaal waar onze held een eindgevecht mee gaat hebben? Check. Chinees nationalisme? Check. Een beetje erg vergelijkbaar met de eerste Ip Man dus.
Nou maakt Shu Qi’s aanwezigheid en de ‘hipheid’ van Shanghai veel goed. De gevechten zijn best gaaf gedaan, ook al zien ze er in de trailer beter uit (de visual FX zijn sowieso niet 100% top, if you ask me) en wordt het af en toe wat chaotisch, hoe spectaculair ze soms ook zijn. Naast de regisseur en hoofdrolspeler zijn in dit soort films de ‘action directors’ natuurlijk de belangrijkste personen, en hier heeft Donnie Yen zelf die honneurs ook waargenomen. Ik ben echter bang dat hij zich daar af en toe wat mee vertilt.
Yes, Legend of the Fist is voor de fans zeker interessant (ja, op een gegeven moment hoor je de Bruce Lee kung-fu ‘shrieks’ wél), en de film wil ook wel meer zijn dan dat. Door een paar minpunten zal ie echter toch niet heel lang blijven hangen, ben ik bang…