Rabbit Hole (2010)
Sow, wat een mooie kleine, pure en eerlijke film is Rabbit Hole. Nicole Kidman en Aaron Eckhart spelen de sterren van de hemel, maar ook Dianne Wiest ‘delivers‘ weer. En ook al is hetgeen waar ze mee moeten dealen – het verlies van een zoontje – gruwelijk, de film is nergens een cheap-ass tranentrekker. Al had ik het gisteren niet erg gevonden als het dat wél meer was geweest…
Er zullen genoeg psychoanalytici iets kunnen zeggen over mijn keuze voor deze film gisteren. Ik kreeg wat slecht nieuws, en dacht met deze film een goed excuus te hebben om er wat emoties uit te gooien. Natuurlijk denk ik dan meteen aan Slavoj Zizeks Pervert’s Guide to Cinema, die – als je z’n uitspraken erg vrij interpreteert – zegt dat cinema ons niet vertelt wát we moeten voelen, maar hóe we moeten voelen.
Shit, als ik er zo over nadenk klopt mijn connectie dus niet volledig, maar toch. Ik wilde alleen maar even aangeven dat ik zin had om ‘getriggerd’ te worden om er wat uit te gooien.
Maar: terug naar de film.
De kracht van Rabbit Hole schuilt niet alleen in het mooie spel van de acteurs (Kidman verdiende terecht een Oscarnominatie voor deze rol), maar vooral ook in de ingetogenheid van het verhaal. En dat is des te opmerkelijker als je weet dat deze film geregisseerd is door John Cameron Mitchell, die furore maakte met subversieve films als Hedwig and the Angry Inch (over een transseksuele muzikant(e) die door ‘de operatie’ met een inch ongedefinieerd ‘vlees’ blijft zitten) en Shortbus (over een stel onbekende acteurs die echte seks hebben). Vooral die eerste was erg gaaf, maar beide films gaan over onconventionele verlangens. En als je daar naar gaat zoeken in Rabbit Hole dan kun je deze film verkeerd opvatten. Het is echter knap hoe hij hier dat thema wel lichtjes aanhaalt (zowel Kidman als Eckhart zoeken ook steun buitenshuis), maar nergens echt voor die sensatie gaat. Dat ie z’n wilde haren mogelijk kwijt is zal zijn fans misschien wat tegenvallen, maar ik ben er in dit geval blij om, want dat had de film ook keihard onderuit kunnen halen.
Okay, ik denk dat ik het hierbij laat. Rabbit Hole is een mooie kleine film, die voor velen misschien te weinig … bevat. Ik had ‘m gisteren dan wel iets dramatischer gewild, toch ben ik achteraf wel erg tevreden. Een aanrader, als je van subtiele, eerlijke films houdt. En wat fijn om Nicole Kidman weer eens écht goed te zien acteren.
Niks aan toe te voegen. Prachtige film met ongekend goed akteerwerk. Natalie Portman moet haar oscar alsnog afstaan aan Nicole Kidman.