Hobo with a Shotgun (2011)
Een film waaraan alles zo gruwelijk SLECHT is verdient ook wel credits natuurlijk. Hobo with a Shotgun is namelijk een grindhouse-film die je niet in een reguliere bioscoop moet zien, maar op één of ander blood&gore-filmfestival, in een vies obscuur zaaltje, omringd door mensen die je onder andere omstandigheden nooit in eenzelfde duisternis wilt tegenkomen. Bloed, uitgerukte darmen, spuitende nekken, afgeschoten penissen: Hobo with a Shotgun heeft het allemaal, plus Rutger Hauer..!
De sneak is en blijft natuurlijk een interessante vergaarbak voor bioscopen. Want eigenlijk zou Pathé zo’n film niet in de sneak moeten (mogen?) draaien, omdat de doelgroep voor dit soort films enorm beperkt is. Dit is een film die tijdens het Imagine- of BUT-filmfestival mensen op zal laten staan uit hun stoelen, en zal er geschreeuwd worden dat “die hoer onthoofd moet worden”, of “die klootzak z’n ballen eraf gesneden moeten worden”. Excusez les mots, maar dat gebeurt op zulke festivals. En in Hobo with a Shotgun gebeurt dat ook ;).
Maar aan de andere kant: door zo’n film in de sneak te draaien vergroot Pathé ook de range aan films die een regulier publiek ziet. Daarbij zal de film die volgende week draait sowieso beter worden gewaardeerd, want iedereen zal denken dat het “nooit zo slecht is als vorige week”. Ook kan ik me niet voorstellen dat Pathé veel heeft betaald voor deze vertoning (hoe zit dat eigenlijk met sneak-films?), dus…
Maar terug naar de film. Rutger Hauer speelt de ‘hobo’ (landloper) uit de titel en rijdt in oververzadigde kleuren in een lege goederentreinwagon het stadje Hope Town binnen, door de mensen zelf al omgedoopt tot Fuck Town. Terwijl hij zich met z’n eigen zaakjes bemoeit ziet hij enkel criminele activiteiten op straat, culminerend in een show waarbij bad guy Drake met z’n twee zoons (Slick en Ivan) Drake’s broer onthoofden. En op dat moment liep er een meisje naast me al weg. Over the top en gruwelijk veel bloederig geweld vulde ook de rest van de film.
Rutger Hauers karakter wilde eigenlijk alleen genoeg geld bij elkaar sparen om een grasmaaier te kopen, om z’n eigen bedrijfje op te kunnen zetten. Maar het lot wil anders, en i.p.v. met een grasmaaier loopt ie uiteindelijk de winkel uit met een shotgun met ongelimiteerde munitie. Niks dat lastige herladen filmen, knallen maar..! Niet veel later is hij de ‘hobo’ die gerechtigheid brengt, “one shell at a time”.
Ik kan het me niet herinneren, maar deze film schijnt als trailer in de Grindhouse-film van Robert Rodriguez en Quentin Tarantino gezeten te hebben (net als Machete, vorig jaar door Rodriguez gemaakt). En naast Planet Terror, Death Proof en Machete is Hobo with a Shotgun wel de rauwste, en voor velen ook slechtste. Ik vind het ook niet erg toe te geven dat ik van die drie eerdere films veel harder heb genoten, want Hobo is echt alleen maar bloed, viezigheid en 100% slecht. Maar, zoals ik al zei: een film waaraan echt alles zo slecht is verdient óók credits. Alhoewel ik tijdens het kijken van de film wel continu dacht: “Als ik dadelijk thuis kom, dan wil ik ook nog wel effe een goede film kijken.” Uiteindelijk werd dat overigens de tweede aflevering van de ‘9,5-!!-op-IMDb-serie’ Game of Thrones.
Machete vond ik echt geweldig, omdat die precies de juiste toon tussen eerbetoon en parodie wist te pakken. Hobo lijkt mij een stuk minder interessant, dus die laat ik even aan me voorbij gaan.
Hobo was overigens geen officiële trailer van het Grindhouse project, maar één van de deelnemers (of misschien zelfs winnaar) van een wedstrijd om je eigen Grindhouse trailer te maken.