Blitz (2011)

Zou ik nu dan voor de allerlaatste keer in de val getrapt zijn door te denken dat Jason Statham in een film speelt waarbij langer dan anderhalve dag over het scenario is nagedacht? Afgelopen dinsdag was Blitz in de sneak, en ik hoopte op een avondje domme irritatieloze actie. En ondanks een aardig goed gespeelde villain werd het dat helaas niet. Ooit dacht ik dat Statham de nieuwe Bruce Willis was, maar hij lijkt toch steeds meer de nieuwe Steven Seagal te worden. Zonder aikido en staartje, maar toch…

Okay, als je van films als Crank en Running Scared houdt, dan zul je ook wel van Blitz genieten. Want ook al was door ’t noodweer de zaal maar half gevuld, een groot deel van die helft was wel enthousiast. Ik kreeg echter na vijf minuten alweer het gevoel puur als geldbron gezien te worden door de makers, door de schaamteloosheid waarmee ze het verhaal bij elkaar hebben gejat. Statham speelt namelijk een nogal harde politiecop, en na wéér een reden om een anger management-cursus te gaan volgen wordt ie op het matje geroepen bij iemand van internal affairs (o.i.d.), waar hij een sigaret opsteekt. Gewoon zo op kantoor in een politiebureau..! En mijn tenen verkrampten bijna toen hij op een opmerking reageerde met “What are you gonna do? Arrest me?”.
Okay, Sharon Stone zegt er nog “…for smoking” achteraan, en kruist dan haar benen overduidelijk sliploos, maar kom op zeg.

Je zult nu misschien wel denken: “Hey Filmofiel, zeik eens niet zo man!”, en ik moet ook eerlijk toegeven dat ik me halverwege afvroeg of ik misschien wel té kritisch aan het worden ben. Maar nee, dat geloof ik nog altijd niet. Natuurlijk zal ik – zolang m’n geheugen blijft werken – jatwerk misschien steeds sneller herkennen, maar het jatten zelf is helemaal niet altijd erg. Het is het gevoel van disrespect dat zo’n film mij geeft, dat je slechts één verkocht kaartje bent, en niet een filmliefhebber die geprikkeld en/of gestimuleerd wil worden terwijl ie ook serieus genomen wordt (ja, leg daar de klemtoon wel op het juiste woord ;)).

Okay, in de film wordt een politie-agent vermoord. Niet veel later weer één. Als kijker weten we dan al wie het gedaan heeft, zeker ook omdat hij een journalist belt met de juiste informatie om een soort van cultstatus te bereiken als copkiller. Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat je daar via een krant iets van status voor/van kunt krijgen, of het moet in een soort van Mad Max– of Hobo With a Shotgun-achtige post-apocalyptische wereld zijn waar de politie het mogelijk zou verdienen. Maar Blitz is gewoon gezet in onze tijd, dus dat past niet.

Natuurlijk gaat Brant (Statham) achter hem aan, gesteund door de nieuwe inspecteur Nash (een rol van de meestal betere-rollen-kiezende Paddy Considine), en dan zal hij uiteindelijk natuurlijk z’n over the edge-mentaliteit nodig hebben om de dader te pakken. Maar ik moet toegeven: ik verwachtte eigenlijk nog dat de bad guy een grote zwarte man in zou huren om hem in elkaar te slaan en dan z’n smashed up-face aan de pers te tonen om Brant en de politie in een nog slechter daglicht te stellen, maar zo ver durfde regisseur Lester toch niet te gaan in z’n Dirty Harry-jatwerk.
En daarmee noem ik dan meteen een film die je wél moet kijken, als je van harde politiefilms houdt…

Misschien moet ik niet regisseur Elliot Lester de schuld geven van het jatwerk, maar de schrijver van het boek waarop de film gebaseerd is: Ken Bruen. In zijn verdediging moet ik echter toegeven dat die andere film die ik recentelijk van zijn hand zag (of in elk geval een film die ook op een boek van hem gebaseerd was) – London Boulevard – misschien ook qua verhaal niet echt geweldig was, maar die bevatte dan nog een paar zeer sterke en heftige scènes waarvan vooral de dialogen wél goed geschreven waren.

Nee, ik stop wel met typen, voordat ik nog verklap dat er ook gejat wordt uit American History X…

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt1297919