Kung Fu Panda 2 (2011)
Yes, ook ik vond Kung Fu Panda 2 beter dan het eerste deel, dat net niet lang genoeg was om irritant te worden. De slotscène van deel 2 deed iets wat ik bij zo’n franchise-films niet vaak heb: zin hebben in het volgende deel. Daar mag best twee jaar overheen gaan, dat dan weer wel, maar als deze opgaande lijn wordt voortgezet, wat voor punt zou dat derde deel dan wel niet krijgen? Kung Fu Panda 2 krijgt namelijk een 7,9 op IMDb..!!
Het beste aan Kung Fu Panda 2 is dat de makers zich niet alleen gefocust hebben op Jack Blacks humor, zoals in deel 1. In dit tweede deel is de humor niet alleen wat subtieler, maar ook beter verspreid, zodat de grappen die gemaakt worden veel beter aankomen. Om deel 1 lachte ik best veel, maar met zo’n grote regelmaat dat het op een gegeven moment wat vermoeiend en dus bijna irritant werd. Hier is dat niet, want de humor wordt niet alleen afgewisseld met flitsende actie, maar ook met een verhaal over de herkomst van Po, de panda uit de titel. En dat drama zorgt voor de juiste balans die van de betere komedies ‘de betere’ maakt.
Okay, voordat ik je verwachtingen te hoog opzwiep: ik heb dit jaar betere komedies gezien hoor. Denk aan It’s Kind of a Funny Story, (Untitled), Easy A, Hot Tub Time Machine en City Island. De namen van de slechtere komedies die ik dit jaar gezien heb zal ik je onthouden, maar dat zijn er ook behoorlijk wat. En “Waarom vergelijken?”, denk ik weer. Kung Fu Panda 2 is een goed gemaakte animatiefilm die vermakelijk is, je een beetje kan raken, maar die het ook vooral moet hebben van Po’s eigen stopwoordje: “awesomeness”. En naast Jack Black en Angelina Jolie zijn ook Seth Rogen, Lucy Liu, Jackie Chan en Dustin Hoffman ingehuurd. Meest opvallende namen en/of beste voice-acting-prestaties zijn echter die van Gary Oldman als de slechte Lord Shen en Jean-Claude Van – f’ing – Damme als Master Croc.
Oh ja, nog iets over het verhaal…
Lord Shen is de zoon van de voormalig heersers van Gongmen City, die door z’n ouders vanwege z’n agressie en hoogmoed wordt verbannen. Dan voel je natuurlijk al meteen dat daar alleen maar narigheid van kan komen, en jaren later wil hij heel China veroveren met iets dat zelfs kung fu weg kan vagen: wapens (lees: kanonnen). Dat is natuurlijk het moment voor Po en de Furious Five om in actie te komen. Maar al snel wordt duidelijk dat er een trauma uit Po’s vroege jeugd verwerkt moet gaan worden, mede ook doordat z’n leermeester (Dustin Hoffman als de hilarisch sarcastische Lord Shifu) zegt dat Po’s laatste stap naar het volledig beheersen van kung fu ‘inner peace’ is. Hoe hij voordoet dat hij het zelf bereikt heeft is mooi gevonden, en ook al gaat het in Po’s geval natuurlijk uiteindelijk veel te snel, het is een aardige boodschap die je uit de betere film zult herkennen.
Ja, ik raad deze film aan. Eventueel met een zoon, dochter, neefje of nichtje, maar ik kon er zelf ook goed van genieten. En ik heb dit keer helemaal niet gezeurd over de IMAX 3D, zie je dat..?