Everything Must Go (2010)
Ten eerste: dit is zeker geen komedie..!
Ten tweede: het is gebaseerd op een Raymond Carver-verhaal, dus verwacht geen standaard afgeronde verhaallijnen.
Ten derde: Will Ferrell toont wederom dat ie meer kan dan één van de (in mijn ogen) grappigste personen op aarde te zijn, Rebecca Hall blijft in al haar rollen een interessante schoonheid, en Notorious B.I.G. heeft meer achtergelaten dan alleen muziek…
Maar helaas moet ik ten vierde ook toegeven dat deze film mij niet écht raakte. Misschien had ik toch op een ‘duidelijkere’ dramatische ontwikkeling gehoopt. En het ‘Raymond Carver’-gegeven in m’n achterhoofd laat me nu ook typen dat ik zijn slice of life-verhalen inderdaad beter vind passen in een mozaïekfilm als Short Cuts. Everything Must Go is nu namelijk wel een héle kleine film geworden…
Natuurlijk weet ik dat de beste films vaak een heel ‘klein’ verhaal hebben. En ik weet ook niet of het opkomende infleunza C-virus m’n beleving van deze film beïnvloedt heeft. Waarschijnlijk wel, maar laat ik me daar niet achter verschuilen. De film liet me zeker wel wat voelen, en misschien moet ik debuterend regisseur Dan Rush ook wel complimenteren dat hij nergens voor de ‘standaard’ opties kiest, en dus niks extra aanzet. Daarnaast laat hij juist bepaalde zaken open, die je dan als kijker zelf in moet vullen, wat de betrokkenheid bij een film kan verhogen. Ik ben echter bang dat hij misschien iets teveel open laat. In elk geval lukte het mij niet om deze dingen voor mezelf ‘voldoende’ in te vullen om deze film geweldig te vinden, wat ik graag had gedaan. Ik ben namelijk een groot fan van Will Ferrell, en vond het ook geweldig toen hij z’n serieuze kant liet zien in Stranger Than Fiction. Hier speelt hij z’n rol als alcoholist die in één dag z’n toch al niet zo florissante leven compleet overhoop gegooid ziet worden ongelooflijk ingetogen. Zo ingetogen zelfs, dat ik ‘m bij z’n lurven wilde pakken en ‘m eens wat assertiever wilde laten worden, maar misschien past het wel perfect in de ‘slachtofferrol’ waar sommige mensen in hun leven gewoon voor kiezen. Je ziet dat alleen niet zo vaak in films…
Ik weet zeker dat er mensen zijn die deze film een stuk hoger zullen waarderen dan ik, maar er zijn waarschijnlijk meer mensen die deze film zullen afzeiken. Qua marketing lijkt deze film ook erg moeilijk neer te zetten, want natuurlijk wil elke geldliefhebber deze film als Will Ferrell-komedie neerzetten. Mogelijk dat de film dan een grotere release had gehad (en meer had opgebracht), maar dan was waarschijnlijk echt iedereen teleurgesteld. Waarschijnlijk ook de reden dat er nog altijd geen Nederlandse releasedatum voor deze film bekend is.
Als drama heeft ie zeker veel interessante elementen, maar bij mij kwam ie dus net niet aan. En dat vind ik nog altijd jammer, ook al blijft ie wel redelijk lang in m’n hoofd hangen…
Zeer zeker geen comedy, goed dat je dat meteen aanhaalt en waardeloos dat ze ‘m zo proberen te marketen.
Ik moest eigenlijk wel een beetje denken aan de films van Tomas McCarthy (Station Agent, The Visitor, Win Win), maar dan met net iets minder diepe karakters. Zeker geen vervelend debuut!