Ironclad (2011)
Afgelopen zondagmiddag had ik behoorlijk zin in een no brainer, en toen leek Ironclad een aardige kandidaat. En ik moet zeggen: qua gevechten en grofheid verraste de film me wel. Daarnaast zie je dat Paul Giamatti zich erg goed heeft vermaakt als de grove King John, die in 1215 een groepje nobele ridders, onder leiding van Brian Cox en James Purefoy, in de pan wilde hakken. Dat lukte hem niet, net zoals het Jonathan English niet gelukt is van Ironclad een goede film te maken. Maar gelukkig is ie wel beter dan Purefoy’s vorige film: het belachelijk lachwekkende Solomon Kane…
Na verslagen te zijn bij een opstand vanwege machtsmisbruik mocht koning Jan (ook wel bekend als “Jan zonder Land”) alleen nog aan de macht blijven als hij de Magna Carta ondertekende, waarin de rechten van de inviduele Engelsman geregeld werden. Het wordt nog altijd gezien als de hoeksteen van de Engelse vrijheid en rechtspraak. Jan was er echter niet zo verzot op, dus na ondertekening huurde hij wat Deense krijgers in om de mensen die hem gedwongen hadden te tekenen een kopje kleiner te maken, zodat hij z’n macht weer terug kon nemen.
Z’n belangrijkste tegenstanders verscholen zich in Rochester Castle, strategisch gezien het belangrijkste kasteel in (Zuid-) Engeland. Volgens de geschiedschrijvers hielden daar zo’n 100 man – onder leiding van baron Albany en wat tempeliers – stand, totdat het Franse leger hen kwam helpen. De schrijvers van Ironclad hebben waarschijnlijk Seven Samurai (of The Magnificent Seven) gezien, want in deze film is dat honderdtal behoorlijk verlaagd, waarschijnlijk om het heroïsche van de strijd wat aan te dikken. Maar laat ik mijn grootste kritiek dan maar meteen typen: het interesseerde me eigenlijk geen bal wie er ging winnen. Doordat de film niet de juiste empathie weet op te roepen was ik eigenlijk de hele film door voor Jan, misschien wel omdat ik fan ben van Paul Giamatti (en ik James Purefoy nogal laag acht na Solomon Kane) en zag hoeveel plezier hij had in die enkele scènes waarin hij lekker los kon gaan. Terwijl hij toch echt de bad guy moet zijn geweest…
Ja, Ironclad is gewoon een ‘hakken en zagen’-film (denk: door midden geslagen torso’s en doorkliefde schedels), die een historische gebeurtenis gebruikt om te trachten een ‘grote’ film te worden. Helaas zijn de makers daar niet goed of ervaren genoeg voor. Kijkend naar de eerdere samenwerking tussen Johnny English en de schrijvers kom je bij Minotaur, een film met een 3,5 op IMDb, ook al was het één van de eerste films van Tom – Bronson, Warrior – Hardy.
Ironclad mist uitgewerkte karakters met herkenbare motivaties, waardoor ik op een flink aantal momenten dacht: “Hé, waarom doet hij/zij dat nou? Daar is toch geen enkele goede reden voor? Oh wacht: dat dient te gebeuren omdat het zo geschreven staat in het script, niet omdat het herkenbaar menselijk gedrag is…”. Met andere woorden: het scenario gebruikt de historische gebeurtenis dan misschien wel aardig, ze hebben veel te weinig tijd (of competentie) gestopt in het onderbouwen van de karakters. En daardoor voelde ik dus geen enkel moment met de juiste personen mee. Ook al werden die gespeeld door o.a. Brian – The Good Heart, X-Men – Cox en Kate – Happythankyoumoreplease, 127 Hours – Mara.
En moest jij bij het kijken naar deze poster ook even aan Christopher Lambert/Highlander denken?