Primal (2010)
Haha, wat een vermakelijke film als je zaterdagnacht half dronken thuis komt en nog niet kunt slapen. Niet normaal hoeveel “WTF??!?-momenten” ik had, maar waar ik normaliter kritisch ben en me daar nogal eens aan kan ergeren, daar bleef ik zaterdagnacht zo lang geboeid, dat ik ‘m helemaal heb afgekeken.
En dat zou ik nuchter misschien niet zo snel gedaan hebben…
In Primal – een Australische genrefilm – gaan een aantal studenten/promovendi op zoek naar prehistorische grotschilderingen waar al meer dan 100 jaar niemand naar op zoek is geweest. De reden is dat het nogal afgelegen ligt, maar ook doordat de laatste expeditie nogal op een ramp uit was gelopen. Natuurlijk weet je dat het hier ook mis zal gaan, maar wát er allemaal voor rare dingen gebeuren: je houdt het niet voor mogelijk. Ik herinnerde me de volgende dag één van de eindscènes en ik vroeg me daadwerkelijk af of ik die nu écht gezien had, of dat ik erover gedroomd had in een vrij rare nachtmerrie. Want het houdt niet op bij de besmetting van een meisje dat gaat skinnydippen in het water, en zelfs niet bij de keizersnee die één van de meiden in de film bij zichzelf toepast: het gaat nog wel wat stappen verder…
Voor de echte horrorfans is Primal best wel een aanrader. Ik denk dat ie het ook geweldig zal doen op de diverse ‘fantastische film’-festivals. Er zit erg veel en vrij goed gemaakte blood & gore in, en je ziet aan alles dat er gepassioneerd aan de film is gewerkt. En als horrorfan ben je waarschijnlijk wel gewend om je disbelief te suspenden, maar deze film biedt op dat vlak ook zeker een uitdaging.
Zoals ik al zei: compleet nuchter zou ik deze film mogelijk niet af hebben kunnen kijken, maar als ik er nu aan terugdenk dan vind ik het op één of andere manier toch ook wel vet dat ik ‘m wél gezien heb. Maar meer wil (en kan) ik er ook niet meer over typen…