De Heineken Ontvoering (2011)
Ik moet allereerst melden dat ik aangenaam verrast was door De Heineken Ontvoering. Niet alleen is het een Nederlandse film die ietwat boven het maaiveld uit durft te steken door écht op de karakters te focussen, maar daarnaast blijft de film ook op een aardige manier hangen. En wat zal Gijs Scholten van Aschat trots zijn op z’n zoon Reinout..!
Zelf ben ik net te jong (wat heerlijk om dat eens te typen ;)) om me de echte ontvoering goed te herinneren, maar de kapsels, auto’s en vooral kleding brachten me vrij snel terug naar de jaren 80. Zeuren over ’t feit dat er toen toch nog helemaal geen falafel-shops waren en dat Spa-flessen toen nog gewoon van glas waren zal ik niet, maar het viel me wel op dat niet alles klopte.
De film opent met een behoorlijk makkelijk te imponeren Rem Humbrechts (Scholten van Aschat) die toevallig een gesprek tussen z’n zwager en twee maten opvangt. Hij heeft al snel door dat hun plannetje om een rijke industrieel te ontvoeren wat op losse schroeven staat, en als hij daarna de kans ziet z’n waarde te bewijzen voor deze stoere kerels, dan grijpt hij die ook. Niet veel later plannen ze de meest spraakmakende ontvoering in Nederland van de laatste vijftig jaar. De afloop daarvan zal bij velen nog wel bekend zijn, maar wat mij vooral verraste was dat de film niet eindigt bij de bevrijding van Heineken. Net voorbij de helft van de film switcht de primaire aandacht van de jonge Rem naar de wraakzuchtige Freddy Heineken (een behoorlijk sterke rol van Rutger Hauer) en zien we zijn hulp in de jacht op de nog voortvluchtige ontvoerders. En ik moet eerlijk zeggen dat mijn sympathie niet mee switchte. Bewonderenswaardig dat regisseur Maarten – De Passievrucht – Treurniet mij in dat grijze gebied durfde te laten hangen, want het gaf me ook deels een wat ongemakkelijk gevoel. Want voelde ik nu teveel mee met “de crimineel”? Knap hoe hij hier niet kiest voor een zwart-witte simplificatie…
Naast Hauer en Scholten van Aschat worden de belangrijkste rollen gespeeld door Gijs Naber (Cor van Hout), Teun Kuilboer (Frans Meijer), Truus te Selle (mevr. Heineken), Korneel Evers (de minst op z’n plaats zijnde ontvoerder Jan Boellaard) en Sallie – Het Echte Leven – Harmsen. En waar de eerste twee de pannen af en toe van ’t spreekwoordelijke dak speelden, daar vond ik vooral Te Selle iets te vaak m’n tenen doen krommen. Maar ook dit is maar een klein kritiekpuntje op de overall film hoor, zeker omdat de glimlach en ogen van Harmsen haar fucked up kapsel dubbel en dwars goed maakten…
Veel meer ga ik niet typen. Ik was aangenaam verrast. De film bevat genoeg Amsterdams gogme dat ook van Simon zo’n geweldige film maakte, er wordt over het algemeen zeer goed geacteerd, Treurniet durft ons te laten hangen in het grijzige gebied en hij en scenarioschrijver Kees van Beijnum hebben de werkelijkheid terecht aangepast om een beter verhaal te kunnen vertellen. Dus niet zeiken Peter R. de Antfucker…
En ik snap al helemaal niet waarom Willem Holleeder deze film wilde laten verbieden. Het karakter van Rem is deels op hem gebaseerd, en waarom Holleeder denkt dat dit slecht zou zijn voor z’n imago snap ik echt niet. Als Bram Moszkowicz nou dat kort geding had aangespannen, dan was het een ander verhaal.
Kan me helemaal vinden in jouw recensie! Was ook positief verrast.
Alleen al de look van 'the guys' vond ik heerlijk 80s. Mooie spanningsboog, en fijne personageontwikkelingen. Rutger… tja, onze enige echte legendarische held. Altijd mooi om hem te zien spelen (ja, zelfs in 'Hobo with a shotgun'). Mooie film.
-Fabe