Killer Elite (2011)
Toen ik gisteren naar de sneak ging wist ik dat Killer Elite zou draaien, en ik had me al voorgenomen om niet te gaan zeuren als het wederom een simplistische Jason – Crank, Blitz – Statham-actiefilm zou zijn. Zo van: “Laat ik ‘m eens gaan bekijken als gewone mainstream-actiefan.” Ik was daarom aangenaam verrast dat ik vrij snel door had dat de film meer een Tom Clancy-light verhaal wilde vertellen, en ik dus in m’n ‘normale’ modus deze film kon beoordelen. Maar helaas, daarvoor is het scenario – gebaseerd op een boek van voormalig SAS-agent sir Ranulph Fiennes – een te inconsistent samenraapsel. Dus ben bang dat de film moeite zal hebben om welke doelgroep dan ook aan te spreken…
Allereerst: deze film heeft niets te maken met de James Caan/Robert Duvall/Sam Peckinpah-film uit 1975 met vrijwel dezelfde titel (daar staat alleen “The” ervoor). Alhoewel, een kritiek die ik net op die film las was het incoherente scenario, dus mogelijk dat ze dat per ongeluk wel hebben overgenomen ;).
Killer Elite gaat over huurmoordenaar Danny (Statham) die ineens last krijgt van z’n geweten en besluit met ‘pensioen’ te gaan in Australië. Dat hij het daar niet slecht heeft tonen de flashbacks naar z’n nieuwe vriendin (de fijne Yvonne Strahovksi: Sarah Walker in de Comedy Central-show Chuck). Maar dan ineens krijgt ie te horen dat z’n voormalige partner-in-crime Hunter (Robert De Niro, die mij steeds vaker aan George W. Bush doet denken) door een sjeik gevangen wordt gehouden omdat hij een opdracht niet uit wilde voeren. Opdracht aan Danny om Hunters leven te redden door de opdracht wél uit te voeren. En daar wordt het lastig, want de opdracht bestaat uit het elimineren van drie SAS-agenten, die verantwoordelijk zouden zijn voor de dood van drie van de zoons van de sjeik.
Kijk, en dan wordt het wel lichtjes interessant, want maken wij in het Westen niet altijd films waarin Engelse en Amerikaanse special forces de goedzakken zijn? En dan gaan een paar andere westerlingen naar hen op jacht? Zeker met de komst van Spike Logan (Clive Owen als voormalig SAS-agent die Danny’s opdracht ontdekt) wordt het nog interessanter, want daar zou de film het grijze gebied in kunnen gaan waarin ‘goed’ en ‘kwaad’ niet zo duidelijk gedefinieerd zijn. Zeker ook als Logans bazen eigenlijk melden dat de Engelse betrokkenheid in de ‘oorlog’ waarin de drie zoons zijn vermoord fout was, en dat ze dat eigenlijk het liefste zouden vergeten.
Maar daar zie je dat of sir Ranulph Fiennes zeker geen Tom Clancy of Robert Ludlum is. Of zou het verhaal wat boven de pet van scenarioschrijver Matt Sherring zijn gegaan, want naast het niet uitwerken van de potentie van bovenstaande ‘grijze’ gegeven toont Sherring met one-liners als “Killing is easy, it’s living with it that’s hard” dat hij nog veel te leren heeft. Daardoor was deze film bij voorbaat al vrij kansloos. Bovenstaande one-liner past ook beter in een jaren 80-actiefilm. En laat de film ook in 1981 gezet zijn, met overigens ook 80-ies achtige vuistgevechten. Hey, wacht eens even, zou Sherring daarom zulke dialogen hebben geschreven, want die zinnen waren toen nog helemaal niet cliché…?
Haha, echt niet. Sherring vertilt zich behoorlijk, en de eveneens debuterende regisseur Gary McKendry kan niet veel meer dan het beste hieruit trachten te halen. Dat hij wel degelijk talent heeft bewees hij in 2004, toen hij een Oscarnominatie kreeg voor “Best Short Film, Live Action” voor z’n film Everything in This Country Must. Mogelijk dat hij daarom zoveel grote namen voor z’n karretje kreeg gespannen..?