Apollo 18 (2011)
Door alle negatieve reacties heb ik deze film in de bioscoop overgeslagen, maar na een paar verrassend positieve reacties van een paar gewaardeerde mede-filmfreaks wilde ik ‘m toch graag zien. Ook al zeg ik al jaren dat ik helemaal niet van enge films houd.
En eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik de film fijn ‘creapy’ vond en ook een veel grotere ‘emotionele impact’ op mij had dan bv. Transformers: Dark of the Moon…
Ja, die film haal ik niet alleen aan omdat daar ook iets rondom de bemande missies naar onze maan wordt onthuld, maar ook omdat ik de volgende nogal moeilijke vergelijking heb gemaakt. Met een budget van ongeveer 5 miljoen dollar is Apollo 18 zo’n 40 keer goedkoper geweest om te maken dan dat derde deel uit de Transformers-reeks. En als je het effect dat Apollo 18 op mij had afzet tegen het effect dat Transformers 3 op mij had (bv. door ’t effect te delen door ’t budget, mocht je het effect überhaupt een cijfer kunnen geven), dan is het product van die deling voor Apollo 18 een stuk groter dan dat van Transformers 3. Inderdaad, ik doe nogal moeilijk, maar als je echt pietluttig wilt doen, dan kun je met bovenstaande dus ook zeggen dat Apollo 18 een stuk effectiever was als film…
Maar inderdaad: ik houd niet zo van pietluttigheid. Kijk naar alle negatieve reacties op IMDb, en 95% daarvan kun je afdoen als pietluttigheid. Okay, ik moest me op een gegeven moment ook even over het onlogische van de found footage-beelden heen zetten (zoals de veel te ‘2010-uitziende’ kapsels, de shots die niet kloppen bij iets dat een verkenningsmissie zou moeten zijn, de onlogica over hoe die beelden überhaupt ooit gevonden zijn (of werden alle – ook handheld – camerabeelden direct naar de aarde gezonden?), et cetera). Maar gelukkig lukte me dat, want ik had namelijk al vrij snel door dat zeuren daarover alleen maar de rest van de film in de weg zou gaan zitten. En daardoor had ik uiteindelijk dus een vrij creapy filmervaring, wat mij ook extra alert maakte op allerlei geluiden die ik buiten hoorde toen ik niet veel later in bed lag…
Kort het verhaal: de missie van Apollo 18 heeft schijnbaar in het diepste geheim plaatsgevonden, en de reden dat wij daar niks van weten komt doordat er nogal iets mis ging. Waarschijnlijk wisten de autoriteiten ook al dat het een one-way-trip zou zijn, mogelijk doordat er contact hierover was tussen de Russen en Amerikanen, toen bleek dat de maan toch wat meer ‘leven’ herbergde dan we altijd gedacht hebben. De missie viel – volgens de gevonden en op een niet-officiële site geposte beelden – onder het ministerie van Defensie, en dat is opmerkelijk. De dreiging was dus al bekend, en de drie astronauten wordt enkel verteld dat het om een missie gaat om wat meetapparatuur te plaatsen. Ten tijde van de Koude Oorlog denken de mannen natuurlijk dat het iets is om de Russen in de gaten te houden, maar er blijkt uiteindelijk iets anders aan de hand te zijn.
Ja, ik moet eerlijk zeggen dat deze film best goed blijft hangen. Mogelijk komt dat doordat hier op de achtergrond de lancering van André Kuipers op tv aan staat, maar ik zat er ook gewoon lekker in. Daarnaast heb ik me gelukkig geen enkel moment kapot geschrokken en voelde ik die claustrofobische sfeer zo goed dat het maar goed is dat ik nooit getracht heb om astronaut te worden (dat zou namelijk behoorlijk teleurstellend afgelopen zijn, ben ik bang). Maar ik moet ook toegeven dat ik deze film misschien juist wel waardeer omdat ie niet voor de conventionele ’thrills & chills’ gaat en daardoor juist wordt afgezeken door het grootste deel van het mainstream-publiek.
Apollo 18 zal zeker niet in mijn top 25 van het jaar komen (shit ja, daar moet ik snel eens voor gaan zitten), maar ik ben wel blij dat ik ‘m gezien heb, want ik vond ‘m veel beter dan al die negatieve reacties en teleurstellende bioscoopaantallen in Nederland doen vermoeden. Misschien is het ook wel meer een film die je thuis in het donker zo alleen mogelijk moet kijken…
Oh ja: aan het einde wordt gemeld dat er flink wat maanstenen naar de Aarde zijn gehaald, en als je de film hebt gezien weet je wat voor spanning deze zin op dient te roepen. Opmerkelijk dat ik dit artikel dan zojuist tegenkwam.