Tightrope (1984)

Deze film werd me terecht aangeraden als “Clints Bad Lieutenant”, want dat is wel een aardige samenvatting. Toch moet ik zeggen dat ik Tightrope wel wat toegankelijker vond, want ik had meer moeite om met Harvey Keitels karakter in Bad Lieutenant mee te leven dan met Clints detective Wes Block in deze film. Mogelijk ben ik ‘gegroeid’ sinds ik Bad Lieutenant zag (en kan ik me nu dus beter ‘identificeren’ met dubieuzere karakters), maar vooral de aanwezigheid van de twee dochters geeft Wes Block ook direct een ‘aangenamer’ karakter…

Block is een detective in de New Orleans police department (toevallig ook de stad waarin Werner Herzogs versie van Bad Lieutenant zich afspeelt), gescheiden van z’n vrouw en nu dus alleenstaande vader van twee dochters. Aan het begin van de film zien we hoe hij z’n liefde voor z’n dochters moet combineren met z’n loyaliteit aan z’n baan, wat hem dus ‘aantrekkelijker’ maakt dan Keitel in de hierboven genoemde film (okay, nu houd ik op met vergelijken).
Hij wordt weggeroepen als er een hoertje vermoord is, en in z’n zoektocht naar de dader bezoekt hij vele bordelen en massagesalons in ’the French Quarter’ van die bruisende stad. De duisternis van die wereld laat Block niet ongemoeid, want hij laat zich maar wat graag verleiden door de diverse prostituees. Het plot wordt echter dikker als blijkt dat de moordenaar steeds dichterbij komt en vooral de prostituees (en vrouwen) in Blocks leven aanvalt. En in de openingsscène zagen we al dat hij, net als Block, vooral Puma-sneakers draagt. Dus het is niet zo gek als één van de prostituees op een gegeven moment opmerkt dat Block zelf ook wel eens de moordenaar kan zijn.

Die gedachte had ik tijdens de film ook. Halverwege vroeg ik me af of de moordenaar misschien een Fight Club-achtige figment of Clint’s own imagination was. Dat kun je bij heel veel films natuurlijk denken, maar hier wordt er wel wat mee gespeeld. Maar aan de andere kant: mogelijk wilde schrijver/’regisseur’ Richard Tuggle wel aantonen dat er in iedereen een moordenaar kan schuilen. Block zegt op een gegeven moment zelf ook dat er zo’n 120.000 verdachten zijn.

Ik schreef “regisseur” hierboven met enkele aanhalingstekens, omdat Tuggle’s regie-credit schijnbaar niet helemaal klopt. Na één draaidag was namelijk al duidelijk dat hij niet echt geschikt was als regisseur. Hij was een goede vriend van Clint, en mogelijk dat daardoor Eastwood vrijwel de gehele crew van een eerdere productie had geregeld, die ook gewend was met de snelheid en intelligentie van Eastwood te werken. Maar het werd dus al snel duidelijk dat de film ‘gered’ moest worden. Omdat de regels van de Amerikaanse regisseursbond stellen dat iemand die op een andere manier al aan de film verbonden was het regiestokje niet over mocht nemen, besloten ze het onderling te regelen. Tuggle kreeg de regie-credit, maar eigenlijk had Eastwood de touwtjes dus in handen.

Uiteindelijk levert dat dus een zeer interessante film op over een politieagent met nobele motieven, maar die ook om moet zien te gaan met z’n meest banale instincten. Daarnaast is de film van begin tot eind behoorlijk spannend. Ik had af en toe wel iets meer licht op de set gewild, maar ergens droeg dat natuurlijk ook bij aan het duistere onderwerp van de film. En wat ook opmerkelijk was: ik kan me zo geen film herinneren waarin ik Clint seks zag hebben. Niet dat m’n leven nu ‘rijker’ is doordat ik z’n billen zag, maar ik vond die zweterige seksscène op z’n minst verrassend…

En moeten we niet gewoon onderkennen dat Clint Eastwood één van de grootste cinemahelden is, ever?

IMDb: http://www.imdb.com/title/tt0088272